hoi hoi,
Vandaag de hele dag druk geweest met het verven aan het kamertje voor mijn zoon. Is echt al mooi geworden en ben ook blij ermee. Maar heb ff niemand om het mee te delen. Mijn man werkt op de zwarte cross als DJ en is de komende dagen niet voor 4 uur 's nachts thuis. Dus voel me een beetje zielig en alleen. Ook doordat de bekkeninstabiliteit en de bloedarmoede mijn gevoel van heppy niet echt goed doen. Mag ook eigenlijk niet teveel doen. Maar alleen maar stilzitten is niet echt mijn stijl. Dan word ik pas echt depressief. Zit me ook telkens van alles in mijn hoofd te halen ,over wat er allemaal nog moet gebeuren. Zoals een nieuwe vloer in mijn zoon z'n kamer de finishing touch voor op de muren dan nog al het meubulair verplaatsen naar dat kamertje. vervolgens moet de kamer van de tweeling opnieuw worden geverfd. Dan moet we de meubeltjes ophalen bij mij moeder en in elkaar zetten . En ook dan moeten de puntjes nog op de i. Wat een gestress zul je denken. Maar deze dagen doet mijn man er niets aan. volgende week gaan we 2 weken op vakantie en als we terug zijn. Moet hij weer alle achterstallige werk bijwerken voor zijn bedrijf. Ik ben dan intussen bijna 26 weken zwanger en aangezien we een tweeling krijgen weet ik niet hoelang ik nog rond kan blijven lopen met mijn bekken, en ik ben in principe met 37 weken uitgeteld.
Dat bevorderd de nachtrust ook niet erg, ben telkens midden in de nacht wakker en voel me dan schuldig dat ik met vakantie ga terwijl er nog zoveel moet gebeuren. Dus ben een malende molen aan het worden, En omdat ik een borderliner ben/was heb ik geen vriendinnen van vroeger overgehouden. Dus ben vaak afhankelijk van mijn moeder als ik wil praten alleen heeft zei dat nooit geleerd en dus is zon gesprek niet echt bevredigend. Alleen met mijn man kan ik goed praten en die is er nu dus niet.
Maar vind dat ik nu alweer genoeg geklaagd heb wel ff lekker om dit allemaal op te schrijven zelfs dat heplt me al een beetje
liefs sjanine
reacties (0)