Eindelijk bevallen!!!

Allereerst wil ik de mensen die reageerden op mijn vorige blog enorm bedanken.

Mede dankzij jullie heb ik een gezonde zoon op de wereld kunnen zetten. Door jullie antwoorden heb ik doorgezet om naar de VK te vragen. Thanx a million ,you saved a life

Zaterdagochtend in het dorp hebben Theo en ik wat op een terrasje gedronken en gegeten.Thuisgekomen voelde ik maar weinig leven in mijn buik. Hij trappelde wel maar niet als anders.Na lang wikken en wegen toch maar de verloskundige gebeld. Die kwam tegen 15:00 uur. Ze heeft met de doptone naar de baby geluisterd en gevoeld waar de baby ongeveer lag. Volgens haar was alles goed maar ze wilde voor de zekerheid toch een CTG laten make in het ziekenhuis. Daar aangekomen werd ik aan het apparaat gelegd een bleef daar een half uur aanhangen. Tussendoor een wee gehad en na die wee ging de hartslag van de baby ff heel erg naar beneden,voor de rest was er niets te zien.Maar door die daling wilde ze me toch nog ff houden tot de gyneacoloog me na had gekeken. Tegen een uur of 20:00 kwam ze en ik kreeg een inwendig onderzoek. Ze wond er geen doekjes om het advies:morgen om 8 uur inleiden en vliezen breken!!! ik was helemaal beduusd dacht die avond nog naar huis te kunnen had zelfs met theo afgesproken om bij talemini een ijsje te gaan halen.Niet dus, Tegen 22:00 uur moest theo naar huis en bleef ik samen met een ander meisje op de kamer achter. Zij viel tegen half 12 in slaap maar ik begon steeds meer harde buiken te ontwikkelen,en kreeg steeds meer last van mijn rug.Tegen half 2 vond ik het niet meer te houden,en dacht dat ik last had van mijn fybromyalgie,in mijn hoofd stond ik nog steeds voor de inleiding om 8 uur op de lijst, en belde de nachtverpleging, die kwam en ik vroeg of ze me niet iets kon geven voor de pijn in mijn rug want ik wilde nu toch wel gaan slapen omdat ik de volgende dag moest bevallen. Ze keek me heel raar aan en zei maar meisje je kunt nu ook al weeen hebben!!! Ik heel meewarig oh ja dat zou ook kunnen. Toen werd ik met bed en al naar de verloskamer gereden. Daar aangekomen werd ik weer aan het CTG gelegd en de ween kwamen toen al om de 10 minuten. Tijdens een wee viel telkens de hartslag van de baby ernstig terug. ik moest theo maar eens gaan bellen en mocht hem alleen zeggen dat ik weeen had maar nog niets over de CTG. Hij kwam tegen kwart voor drie. En toen werd hem de ernst van de situatie uitgelegd. Niet veel later kwam ook de arts binnen en brak mijn vliezen. Ze was al niet te spreken over de kleur en zei dat ik weeen opwekkers moest hebben om alles te versnellen. toen kreeg ik om de 2 minuten een enorme rugwee. Weer viel de hartslag van de baby enorm terug en kwam maar heel langzaam weer op gang. De arts kwam weer binne en zegt dat houd ie geen 10 uur vol we gaan over op een keizersnee. Alhoewel iedereen ogenschijnlijk rustig deed naar ons kon ik toch merken dat er enorme spoed achter zat,ik was met 5 minuten omgekleed in een operatie shirt en werd weggereden. Ik ging lift in en uit en werd een klein kamertje ingereden,daar moest ik voor ff afscheid nemen van theo. Hij moest zich omkleden in steriele kleding.Ik ging weer een kamertje verder en moest ondertussen nog steeds rugweeen wegpuffen die inmiddels in een weeenstorm was veranderd. Daar aangekomen moest ik voorover gaan zitten er toen kreeg ik een ruggeprik,nog geen 15 seconden later werden mijn billen doof en was ik van alle weeen af. Vanaf toen begon ik me weer kiplekker te voelen. ik werd de operatiezaal ingereden kreeg een doekje over me heen en toen kwam theo weer bij me zitten. Ze begon met snijden en theo keek ff iets over het doek heen ,toen hij mij weer aankeek was hij lijkbleek en heb ik heb gezegd dat ie allen mij in de ogen moest kijken en dat ik me geweldig voelde . Toen ging het weer beter met hem. Ik kon de operatie op de voet volgen via de operatielamp boven mij, En ik denk omdat ik zo enthousiast reageerde kreeg ik later ook nog een spiegel boven me en kon ik duidelijk zien dat onze kleine man uit mijn buik werd gehaald. Helemaal overmand door emoties waren we daar was ie dan onze lang verwachtte zoon. Het was net een groen draakje. Hij werd meteen helemaal uitgezogen en helemaal afgeveegd want hij zat onder een hele dikke laag meconium.Maar de APGAR-score was 9/10 dus helemaal perfect. En voor de rest geen byzonderheden. Dus onze zoon was gelukkig helemaal gezond.