Bevallingsverhaal
Woensdag 5 september was het dan zover!
Ik zou worden ingeleid (in verband met de te hoge gal en zoutwaardes, wat riskant is voor de baby) met 38,6 weken.
Ons meisje werd gedurende de hele zwangerschap zo'n 2 a 3 weken te klein ingeschat, dus de dinsdag avond toch nog maar even snel naar de Prenatal geweest om een setje kleertjes maat 44 te halen (wat maar goed was ook).
Wekker hadden we netjes om kwart voor 6 gezet, omdat we 6 uur moesten bellen of er inderdaad plek was.
Oh wat was ik moe en kapot toen de wekker ging (lekker begin van DE dag) maar we kregen gelukkig te horen dat ik gewoon kon komen.
Om 7 uur kwamen we in het ziekenhuis, waar ik aan het CTG werd gelegd om te kijken hoe de baby het deed.
Alles deed het mooi en goed, en de verloskundige zou om 8 uur komen om de boel op gang te zetten.
Dat werd toch dik een half uur later (help, ik wilde wel nog die dag bevallen, elke minuut telt!) dus om half 9 kwam ze eraan.
Had toen al 3 cm ontsluiting dus het begin was in ieder geval gemaakt (mede mogelijk gemaakt door 9 weken voor weeën).
Hoefde dus niet meer gel ingebracht of een ballonkatheder, maar ze konden gelijk de vliezen prikken en het infuus aanbrengen.
Het infuus werd trouwens gelijk goed geprikt door de verloskundige in opleiding, dus was erg blij dat ik niet eerst bont en blauw geprikt werd (wat mij betreft was ze gelijk geslaagd)!
Om 9 uur de eerste dosis weeënopwekkers/hormonen gekregen maar die leken nog niet echt iets te doen.
Had niet eens harde buiken, terwijl de twee dagen ervoor non stop harde buiken te zien waren op de CTG...
Maar goed, om het half uur kwamen ze de boel een beetje ophogen.
Om 11 uur begonnen de weeën dan toch te komen en ik moest ze ook in 1x eigenlijk al wel gaan wegpuffen...
Dus toch maar even op het belletje gedrukt en de verloskundige kwam kijken hoe het met de ontsluiting stond.
Om 12 uur had ik ongeveer 5 cm ontsluiting, dus ze zouden over 2 uur terug komen...
Dacht ik even dat dat sneller zou gaan, maar nu hoorde ik dus dat ik nog minstens 2 uur zou moeten wachten....
De weeën waren wel weg te puffen, maar ik kreeg last van tintelend gevoel in mijn hele hoofd (wat wijst op zuurstof te kort) dus toch even een plastic zakje erbij gepakt om tussen de weeën door rustig adem te halen...
Het hielp allemaal voor geen kant, en omdat ik de weeën wel gewoon goed wegpufde, het zakje maar aan de kant gedaan en met een tintelend hoofd verder gegaan (kon volgens de verpleging geen kwaad zolang ik niet duizelig was).
Om half 3 begon ik echter al persdrang te krijgen terwijl ik wist dat dat nog helemaal niet moest kunnen.
Had notabene nog maar 5 cm ontsluiting, maar kon het niet meer inhouden (leek net of ze dwars door me billen naar buiten wilde klimmen).
Zuster geroepen en die heeft snel de verloskundige gehaald.
Getoucheerd, en ik zat op 7 cm...
Mocht dus nog lang niet mee persen al wilde ik het zo graag!
'We komen over 2 uur weer bij je kijken'
'Het is ondertussen wel te laat voor een ruggenprik, dus ja, wil je nog iets van pijnstilling?'
Hoezo ruggenprik?!?!
Eén keer gehad en hoef dat niet als het niet echt medisch noodzakelijk is, al voelde ik toen wel even de verleiding om ja te zeggen als het wel had gekund.
'Nou dan komen we over 2 uur weer bij je kijken'
Dacht serieus dat ze een grap maakten, want ik kon toch niet nog 2 uur lang die persweeën gaan opvangen!!
Heb trouwens tijdens de laatste 3 uur weeën volgens mij zowat alles en iedereen genegeerd en met mijn ogen dicht heel geconcentreerd de weeën opgevangen, terwijl ik van binnen echt super gestresst was en pijn had, maar wilde niet in paniek raken (wat trouwens erg goed gelukt was volgens de verloskundige).
Dus in 1x hoor ik, 'papa weet je welke kleertjes jullie baby zo aan moet'
Kleertjes?!!?
Huh, is het dan al zover?
'Je hebt volledige ontsluiting dus je mag meepersen'!
Yes!!!
Had geen idee hoelang ik die pers weeën al had opgevangen maar ik was zo blij met die verlossende woorden.
Na 10 minuten heel hard persen (au au) is onze dochter geboren!
Het was ondertussen nog maar 4 uur 's middags dus in iets meer dan een uur had ik volledige ontsluiting!!!
Ons meisje maakt het heel goed, woog bijna 3200 gram, wat voor haar aantal weken aan de behoorlijke kant was.
Maar het is ons kleine popje en wat is ze zoet.
Ik moest nog 4 hechtingen, en de placenta kwam niet zo goed mee (daarbij ook 400 ml bloed verloren) maar op een schaafwondje en de hechtingen na was alles daarna ok.
We mochten diezelfde dag nog naar huis...
Nu lekker genieten van ons kleine wonder
reacties (0)