Ff klagen...

Ik vind 't niet meer leuk. Ik weet sinds 'n week of 8 dat k tegen burnout aan zit. Ik ben keihard bezig om erbovenop te komen, maar heb m'n slechte dagen. Ik vraag nooit hulp, wil alles alleen doen. MAAR...het zou leuk zijn als er eens interesse getoond zou worden... Dat scheelt al de helft. Of dat er eens iemand langs komt doordeweeks. M'n moeder komt NOOIT langs, alleen af en toe in 't weekend. M'n schoonmoeder ook niet. Terwijl zij zelf pas overspannen was en ik wel daarheen ging en regelmatig belde. Maar terug hoor ik niets. Ik baal er zo van... Soms vraag ik me weleens af, geven ze nou werkelijk zo weinig om me of ben ik gek? De enige op wie ik kan rekenen, is m'n zusje en zwager. En natuurlijk m'n man, maar die werkt elke dag, logisch. Ik bedoel buiten ons gezin... M'n moeder heeft J nog nooit in bad gedaan, nog nooit hier geweest om te shoppen. Als ik 'n oma en dochter met de kinderwagen langs zie komen, springen de tranen in m'n ogen. WAAROM HEB IK DAT NIET? Ik wil gewoon 's dat ze 'n kop koffie komt doen, al is 't maar 1 x per week, maar dat is teveel gevraagd geloof ik... Ben zo klaar met sommige mensen...