Moedergevoel...

Mijn moeder blijkt al geweten te hebben dat ik zwanger was nog vóórdat ik het überhaupt had kúnnen bedenken... Wat bijzonder!! Een week of 5 a 6 geleden heeft ze tegen haar vriend geroepen dat ik zwanger zou zijn of heel snel zou worden. Ik ben vandaag precies 6 weken en 2 dagen... Over moederintuïtie gesproken!! Hóe komt ze erbij!! We waren, zoals je waarschijnlijk al wel weet, helemáál niet bezig om zwanger te worden. Onze eerste is tenslotte al 13 als de kleine komt. Daarbij zijn we zijn nét verhuisd, en ik heb vorige maand, na 11 jaar, mijn baan opgezegd (achteraf vast en zeker onder invloed van bepaalde hormonen). Ook zit ik nog middenin de rouwverwerking van mijn liefste papa... Dus eh...béétje bad timing zeg maar, whahahaa!! Ik had dus van mijn moeder niet bepaald een héle positieve reactie verwacht, en had er heel even wat moeite mee het haar te vertellen. Nou, dat viel ff tegen, of juist niet...! Ze vindt het helemaal geweldig! Nieuw leven, altijd welkom! En ze was dus al min of meer voorbereid op onze boodschap, dat scheelt wellicht iets, haha!

We moeten dus wel gaan verbouwen. Nú al, we wonen er nog niet eens een jaar...! Omdat we een vrij groot huis hebben, hadden we, omdat we toch maar met z'n 3-tjes waren, twee slaapkamers laten vervallen zodat de badkamer en de twee andere slaapkamers groter konden worden. Een babykamer is op de 1e etage dus niet meer mogelijk... Gelukkig is onze zolder ook méga, dus het washok (nu waskamer) kan wat opgeschoven worden zodat we een hele mooie kamer op zolder kunnen maken. Wég bergruimte...haha!! We hebben besloten dat we dan maar een blokhut in de tuin neerzetten, zo één waar je lekker veel in kwijt kunt. Tuin is ook ruim zat (hoekhuis), dus dat moet wel lukken. Wat een gedoe!! Maar zóóóóóó leuk!!! En gelukkig hebben we nog een maand of wat...!

De afgelopen week heb ik wel een paar huilbuien gehad. Mijn vader is 2 jaar geleden vrij jong na een héél kort ziekbed overleden (voor mij lijkt het nog steeds gisteren!), en ik heb er veel verdriet van dat onze tweede hem niet zal leren kennen. Mijn vader had ook nooit kunnen bedenken dat er bij ons nog een tweede zou komen, we waren tenslotte wel 'klaar'. Of zou hij het toch zien, van bovenaf?? Wellicht heeft ie zelfs met z'n toverstafje gezwaaid... Hoe dan ook, ik zie nóg hoe trots hij was toen mijn eerste meisje geboren werd...die blik vergeet ik nooit meer... En toch, ik vóel dat hij erbij is. Oooooo....wat mis ik mijn papa! Elke dag een beetje meer... Papa, ik bén en blíjf jóuw meisje, forever...

Tranen over mijn toetsenbord, heel normaal hoor, deze dagen. Hoop maar dat ie 't blijft doen. Zonder baan en mét een verbouwing en een kindje op komst kan er écht geen nieuwe laptop vanaf, whahahaaa! (Sorry, moest mezelf weer ff aan het lachen krijgen)

Zo, jullie zijn weer helemaal up to date. Zwangtal (roept manlief de hele dag, whahahaaa!!) gaat ff douchen. Kan ik gelijk checken of m'n tieten wéér groter zijn geworden, jiiihaaaa!! Maar eerst even een sneetje brood eten. HONGER!!!! Normaal zeg ik dat niet (hier in Nederland hebben we TREK, LM, GEEN honger, whahahaaaa!!), maar het voelt nu toch echt alsof de laatste energie uit m´n lijf gezógen wordt, ben helemaal leeg. Dus eh...see you!!!

Fijne week!!