Verlof en Verloskundige

Vandaag is dan eindelijk m'n verlof officieel begonnen. En ook is het vandaag precies nog 30 dagen tot de uitgerekende datum.. Zit al vanaf week 17 thuis maar nu is echt het verlof begonnen! Normaal moet dat persee 6 weken van te voren als je in de ziektewet zit maar ik denk omdat ik al afgekeurd ben en m'n baas daar toch niet zo op let ik wel gewoon 4 weken van te voren mocht nemen. M'n collega die ook in de ziektewet zat tijdens haar zwangerschap had ook gewoon 4 weken er voor dus ik maak me er geen zorgen om. En ben blij dat ik zo lang na de bevalling nog kan genieten.

Maar nu het andere verhaal... Ik sukkel al een week of 4 met veel harde buiken, voorweeen enz.. Heb het al vanaf 17 weken maar de laatste weken werd het erger maar ja het hoort er bij he.. Nu heb ik van het weekend een paar keer een klein beetje bloedverlies gehad. Verder niet bij nagedacht want het ging ook weer over dus ik dacht het zal er wel bij horen. Tot ik vanaf zaterdag nacht zoveel pijn kreeg in m'n buik, kon niet meer lopen en niks hielp.. En m'n buik bleef ook maar kei hard.. Was niet zacht te krijgen.. Bad/Douche, kruik op mn zij liggen niks hielp... Dus was een zware nacht.. Zondag heel de dag door een harde buik.. Zonder dat het tussendoor 1 keer zacht werd, dus werd er eigenlijk niet goed van was helemaal kapot van m'n buik.. M'n vriend vond het dus eigenlijk tijd worden dat ik ging bellen omdat ik zondag ook weer bloed verloor. Maar ik wilde het perse nog 1 nacht aankijken.. Nou weer geen oog dicht gedaan natuurlijk.. Meer beneden gezeten dan in bed gelegen.. Dus vanmorgen toch maar gebeld naar de Verloskundige...

Ze stelde allemaal vragen.. Of ik onder in m'n buik pijn had.. Ja heb ik.. Of ze vaak kwamen.. Ja heel de dag door.. Of het veel bloed was.. Nee een klein beetje.. Dus ik heel m'n verhaal uitgelegd van het afgelopen weekend, en toen zei ze ok dan is het een teken dat het begonnen is. Ik gelijk begonnen?!?!?!?! Dat kan nog niet hoor! En toen zei ze dat kan wel!!.. Dat zijn de eerste tekenen van de bevalling. Wilde niet zeggen dat het deze week gebeurd maar lang ging het niet meer duren het was aan het rommelen.. Als ik nu nog geen 34 weken zwanger was geweest had ik gelijk moeten komen en had ik weeen remmers gehad maar omdat ik al bijna 36 weken zwanger ben mag de baby gewoon komen zei ze. Het kindje is klaar ze zal alleen wat kleiner zijn.. Ik moest vanaf nu de tijd goed in de gaten houden en als ze om de 5 minuten komen en steeds heviger worden of als ik meer bloed ga verliezen of m'n vliezen breken moet ik gelijk bellen en komen. Als ik het zelf niet vertrouw omdat ik veel last hou van m'n buik moet ik ook bellen dan kijken ze even hoeveel ontsluiting ik heb.. Ik was er eigenlijk gelijk een beetje stil van.. En begrijp het nog steeds niet zo goed.. Heb wel veel last maar dat de bevalling op gang komt kan ik nog niet zo goed begrijpen... Ik raakte ook helemaal in paniek ik dacht ik moet nog om verzorgings spullen voor de baby en voor mezelf, en nog om pyama's voor in het ziekenhuis, grotere onderbroeken.. Heb nog geen beschuit en wil ook van die mini tompoesjes.. En het huis wil ik nog een keer goed schoonmaken.. Dus toen m'n mannetje uit zn werk kwam zijn we gelijk even de stad in gegaan en om de laatste spulletjes geweest, is in iedergeval wel alles in huis.. Anders loop ik toch maar te stressen.. Niet dat ik zo lekker liep in de stad want ben net z'n eend en had veel last van m'n buik maar ik wilde graag zelf m'n spulletjes uitzoeken.. Doen we van de week nog even samen het huis aan kant want ik kan echt bijna niet meer gaan.. Naar de wc gaan doet zeer, zitten, liggen, lopen, lachen.. Word er niet goed van maar ja.. De laatste loodjes zijn het zwaarst zeggen ze.. Vanmorgen was m'n vriendin hier en die zei dat ze dat ook zo gehad heeft die had wel pijn enzo maar ging ook gewoon door tot op den duur dr man de Verloskundige belde en die kwam kijken had ze 8 cm ontsluiting.. Dus het kan snel gaan.. En dat was haar eerste.. We wachten het af.. Zelf denk ik niet dat ze deze week geboren word ofzo.. Zo wel horen jullie het vast wel!

En dit kreeg ik gisteren van m'n mams.. Lief he.. Weet niet of het goed te zien is maar moest wel even slikken haha.. Hormonen he.. Het is een spiegeltje met een gedichtje op:

Er staat: Na negen maanden van wachten en hopen dat alles goed zou gaan, is het nu eindelijk zover. De belangrijkste taak is nu gedaan. Nu breekt de tijd van het opvoeden aan. Dat is niet eenvoudig want moeder zijn is nooit gedaan. Maar geniet van elk moment want voordat je het weet zijn ze groot. En vergeet nooit het mooie moment dat je je kindje voor het eerst in je armen sloot.

Nou dames ik weer terug plat.. Moet veel rusten en kan bijna niet meer zitten enzo.. Jullie horen snel van me maar wilde het even kwijt dat het al rommelt in m'n buikje...

Liefs Xx