Uitgebreid bevallingsverhaal.

Hoihoi.

Toen ik net bevallen was, heb ik maar een klein verhaaltje geschreven over mijn bevalling, in grote lijnen. Nu heb ik even tijd en in om een uitgebreider verhaal te schrijven.

Het begon allemaal op 15 september 2011. Om 12:00 had ik een CTG in het ziekenhuis in Blaricum omdat ik best veel harde buiken en voorweeën had. Na het CTG onderzoek kreeg ik een inwendig onderzoek om te kijken of ik al ontsluiting had. Dit was tot mijn grote verbazing al 2cm! Ikke blij natuurlijk! Ik had echt een hele aardige klinisch verloskundige want ze vroeg steeds of het inwendige onderzoek geen pijn deed enzo. Toen ging ze heel droog achter haar bureau zitten en vroeg, alsof het de normaalste zaak van de wereld was; wanneer wil je worden ingeleid, morgen (vrijdag) of maandag? Ik gelijk: MORGEEEEEEEN! Was echt blij. Liep al tijden met zwangerschapssuiker rond, bekkeninstabiliteit en harde buiken. Dus ik was heel blij dat het eindelijk zou gebeuren.

Om 07:30 de volgende morgen moest ik in het ziekenhuis zijn. Ik was op van de zenuwen en heb die nacht bijna niet geslapen. Tuurlijk wel even aan de belangrijkste mensen gemeld dat 'het' zou gaan gebeuren.

Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen mocht we (ik, mama en mn man) gelijk doorlopen naar de verloskamers. Daar zaten in een soort kantine een paar vrouwen koffie te leuten. Duidelijk niks te doen haha! Ik werd meegenomen door een verpleegster naar kamer 4. (Wat een ontzettende lelijke oranje kamer zeg)

Toen werd ik wéér aan de CTG gelegd om te kijken hoe het ervoor stond met mijn harde buiken. Die waren niet aanwezig nu. Levi was al heel de nacht rustig geweest in mijn buik. Alsof ie voelde dat t ging gebeuren.

Een half uurtje laten kwam de verloskundige weer toucheren hoeveel ontsluiting ik had. 3cm! Nou, weer 1 cm meer dan gister. Dat ging snel, nog maar 7 te gaan.

Na het toucheren heeft ze besloten om gelijk mijn vliezen te breken. Ik was daar niet zo bang voor omdat je altijd hoort dat het niet pijn doet enzo.. nou, het deed ook geen pijn, maar moest verschrikkelijk overgeven, zag sterretjes, hoorde gezoem in mijn oren, kon bijna niets zien en viel bijna flauw (gelukkig lag ik op bed). Wat was dat een naar gevoel zeg. Dacht echt dat ik de pijp uit ging. Gelukkig ging het na een 10-tal minuten beter met me.

Toen ik weer wat was opgeknapt, mocht ik aan het infuus, de weeënopwekkers. Ook dit ging niet van een leien dakje. Ze prikte verkeerd!! (Heb nu nog steeds gevoel in mn arm daarvan). Toen ze eindelijk goed geprikt had, zette de weeënopwekkers op standje 2, de laagste stand. De verpleegster had beloofd om, hoe erg mijn weeën ook waren, niet hoger te zetten dan standje twaalf. Heerlijk dus!

De eerste 2 uur gingen prima, had mijn laptop meegenomen en zat grappige filmpjes te kijken met mn man en mn moeder zat te puzzelen in een puzzelboekje. Maar toen......HORROR!!! Ik had al een uur ongesteldheids krampjes in mn buik, en ik dacht; als dit het is, MAKKIE! Maar mooi niet. De verpleegster had stiekem de opwekkers op 14 gezet om ze vervolgens steeds te verhogen tot we op de hoogste stand stonden, 20 dus! Jeeeeetje wat een pijn zeg, verdorie! Die gluiperige verpleegster... grrrr! Maarja, ze deed het natuurlijk voor mijn bestwil. Een paar minuten voor 13:00 kwam ze kijken hoeveel ontsluiting ik had. 5cm. Nou, schoot wel op in mijn ogen. Een uur later kwam ze weer kijken en nog steeds 5cm. Jezusssss, nu zakte de moed me in de schoenen. Ik had ondertussen zo'n pijn dat ik niet meer wist hoe ik liggen moest. Ik mocht niet mijn bed uit vanwege allerlei draadjes en het infuus. Want dan zou het draadje op het hoofd van de baby loslaten en dat mocht niet. Gelukkig mocht ik wel 1x plassen:) Toen ik het niet meer uithield zei ik tegen Maarten (man): IK WIL PIJNSTILLLLLIIIINGGGG!!!!! Heb toen op de alarmbel gedrukt en de zuster zei dat het er binnen 5min aankwam.  Halfuur later nog steeds niks. Maarten werd boos en liep naar de balie, en toen konden ze ineens wel opschieten. pffff! Ik kreeg eindelijk mn morfine pompje waar ik elke 5min op mocht drukken. HEEERLIJK! Hij nam mijn pijn niet weg, maar ik werd er zo slaperig van dat het leek of mijn pijn minder werd. Wat ging de tijd langzaam. Steeds viel ik in slaap en dan werd ik weer wakker en was het pas een minuut later. En dorst dat ik had. Ik zei steeds tegen mn moeder en Maarten; water, water, water.... tegen 16:00 kreeg ik persdrang en gingen ze weer voelen. 9cm!! Nog even wachten dus. maar dat is moeilijk zeg! Om 16:30 mocht ik persen, maar mijn drang was weg. Ik had ook geen buikweeen meer, alleen middel en (sorry dat ik het zeg) kutweeen. Heel naar en akelig gevoel. Maar toch moest ik persen, 3x in een wee. Ik kreeg nu een andere vk, een hele strenge vond ik. Ze zei steeds dat ik het niet goed deed. Maarja, wat wil je ook... ik deed het voor de eerste keer??! Ze vroeg of ik er een spiegel bij wilde, en dit wilde ik niet. Zo kon ik me niet concentreren op het persen. Bij iedere gewone wee moest ik meepersen. De verloskundige vond het erg lang duren en heeft een knip gezet, wel een stuk of 4. Gelukkig voelde ik hier niks van. En daar was ie dan, precies om 18:00; Levi Jamie Maarten Blom. Een pracht van een jongen. 3850 gram en 51 cm. Een apgar score van 8/9/9. Super!!!

Hij heeft een uur op mijn buik gelegen en gelijk gedronken uit mijn borst. Toen werd ik gehecht en dat deed me een pijn!!! Een co-assistente hechtte mij dus die moest steeds alles vragen aan de vk dus dat duurde extra lang. Toen kwamen mijn schoonouders, zwager en zijn vriendin. Allemaal vonden ze Levi supermooi! Ik lag er eigenlijk een beetje voor pampes bij, deelde niet echt mee in het gesprek, ik was zooo moe. Mn ogen waren zo zwaar. Vanwege  zwangerschapssuiker moesten we 6uur wachten voordat we het ziekenhuis uit mochten. Hij kreeg eerst prikjes om te checken. Intussen mocht ik douchen. Maarten ging met me mee, en daar was ik heel blij mee. Ik voelde me wel goed, maar een beetje dissy. Overal bloed natuurlijk en natuurlij zo beurs als wat van onderen.

Toen mochten we heerlijk naar huis en is het genieten begonnen!

Zo, wat een verhaal he.... dit was t wel zo'n beetje. Hieronder nog een paar foto's.

Net geboren.

Mooiste moment!!