29 Augustus 2011Afspraak in het ziekenhuis (wegens scheef mondje)
Toen Dilano net geboren was hadden we een slechte start zoals jullie kunnen lezen in eerdere blogs. Dilano had een scheef mondje de artsen vroegen toen nog aan mij had hij dit al. Maar het was mij nog nooit opgevallen dus ik zei nee ik denk het niet, toen waren ze bank dat hij en herseninfarct gehad had. Maar toen gingen wij bevalling foto´s nakijken op aandringen van mijn moeder want die zei nee hoor hij had dit al. Uiteindelijk bleek hij dit dus al te hebben vanaf zijn geboorte.
De artsen in het ziekenhuis vertelde mij dat het spiertje mogelijk verlamd was waardoor zijn mondhoekje dus hangt. Na verder onderzoek bleek dit gelukkig niet het geval, maar waarom was zijn mondje dan zo (a-symetrisch)? Dat konden ze niet verklaren maar het kon geen kwaad en der zou verder niets aan de hand zijn (dit omdat het KISS-SYNDROOM ook besproken werd maar dit kon niet zeiden ze).
Nu 8 maanden later hadden we controle, en nu blijkt het dus in een keer allemaal wel niet goed te zijn. Stond natuurlijk met mijn oren te klapperen kon wel janken.
Dilano heeft voor de komende tijd alleen maar afspraken in het ziekenhuis.
- neuroloog
- kno arts
- fysiotherapie (revalidatie centrum)
Dilano krijgt
- een M.R.I. scan van zijn hersenen (misschien funtioneren deze niet goed)
- Een slang in zijn keel om te kijken of die ook a-symetrie vertoond (hij verslikt zich altijd)
- En de fysio om te kijken waarom zijn rechter arm en zijn rechter been niet werken naar behoren (die concluderen ze uit omdat hij der niets mee doet en het maar laat hangen)
Nu is er in een keer haast, ik snapte het niet dus ik vroeg waarom. Nou zeiden ze dat mondhoekje alleen was niet zo erg maar het is alles aan de rechterkant wat niet goed functioneerd dus nu bestaat de kans dat er iets in zijn hoofd niet goed is.
Sorry voor de misschien verwarrende blog.. maar ik ben gewoon helemaal ondersteboven van. Heb de hele dag zitten janken, want alles moet onder narcose de mri en dat andere onderzoek omdat hij anders niet stil blijft liggen.
Ik vind het zo erg voor me kleine mannetje, maar wat ik wel fijn vind als er iets is hij heeft er zelf nu geen last van is een heel vrolijk stoer mannetje dat de hele dag kan lachen. Dus ik ben blij dat hij het niet zo meemaakt als was ik nu voel (voel me echt te neer geslagen, ben zo verdrietig) . Het is toch je kind, en het is gewoon zo ongeloofwaardig dat er misschien iets niet goed zit.
Ik hoop gewoon dat straks uit alle onderzoeken blijkt dat het allemaal wel meevalt. Maar ik voelde vanaf het begin al dat er iets niet goed was (ik hoop niet dat mijn moeder instinct gelijk krijgt!!!)
Mijn vraag van de hele dag waarom...
Waarom na 8 maanden pas, konden ze dit eerder niet zien?
Ik weet ook wel dat ze nu pas kunnen zien hoe hij zich ontwikkeld maar toen had hij ook al van dit soort dingen, en toen was het niet erg.
Maarja ik ga stoppen met deze blog. Ik ga even lekker bank hangen met vriendlief!!!
Ik hou jullie op de hoogte
reacties (0)