Bevallingsverhaal

Het werd wel eens tijd voor mijn bevallingsverhaal, nou daar komt hij hoor.

Na weken aftellen en elk krampje zien als het begin begon ik Zondag 14 september opeens heel veel slijm te verliezen en woensdag 17 september was het heel waterig geworden en er zat bloed bij, vk gebeld en die kwam kijken en helaas het waren niet mijn vliezen.

Woensdag 17 september nog lekker stokbrood met smeersels op tafel gezet en daarna naar bed gegaan.

Donderdag 18 september 7 uur, ik word wakker van weeën, heel de nacht af en toe al een gehad maar nu moest ik toch wel zuchten. Naar de badkamer gegaan om op de wc er achter te komen dat het echt begonnen is dus hup naar beneden om te klokken. Om de 7 minuten en ze hielden gemiddeld een minuut aan.

Rond 9 uur hoor ik mijn zoontje roepen dat hij wakker is, shit dacht ik nog. Ik een wee opgevangen, snel naar boven, nog een wee en toen Aaron zijn deur open gemaakt. 'ga maar naar papa' riep ik nog voor ik de badkamer instormde met nog een wee. Snel naar de slaapkamer en tegen Damien gezegd dat hij zijn vader moest bellen om Aaron te halen.
Ik ben naar beneden gegaan tot Aaron kwam met Damien, hem een kus gegeven en snel onder de douche gevlucht.

10 uur: De verloskundige is gebeld en ik eet nog snel een boterham tussen de weeën door die allemaal nog in mijn buik zitten.
Wanneer de verloskundige er is gaat ze even voelen en ik heb 3 a 4 cm en ik zeg nog blij dat ik gelukkig geen rugweeën heb, je bent er nog niet he grapt ze nog.
Een uur later zou ze terug komen en zou ze mijn vliezen breken.

11 uur stap ik weer onder de douche vandaan waar ik opeens ook rugweeën erbij kreeg, de verloskundige is er en die breekt mijn vliezen met 5 cm.
Kraamzorg is gebeld en ik lig op bed de weeën weg te puffen.

12 uur komt de kraamzorg binnen en JEZUS wat heb ik een pijn zeg en wat is het warm, de deur staat nog lekker open.
Even voelen en ik heb 7 cm, ik moet mijn zij op omdat de kleine niet meewerkt in mijn buik, daarna weer mijn andere zij op en wat een hell die laatste cm's.
Pffff pijn en poepdrang... Dat zijn persweeën zegt de verloskundige maar ik ben overtuigd van niet. Uiteindelijk wou ze dat ik mee zou persen als mijn lichaam dat vroeg.

Het is nu 13.13 en ik mag beginnen met persen, vanaf toen is het heel snel gegaan... Ik pers zo hard als ik kan terwijl ik nog niet overtuigd ben van de persweeën want die van mijn zoontje waren veel sterker. Ik pers zo hard als ik kan en ik voel het hoofdje, ik hoor de verloskundige roepen dat ik door moet persen 'het hoofdje staat toch al' roep ik nog en ik zie mijn man een beetje wit worden als de verloskundige roept nee persen nu. Ik pers weer en ik kan niet meer, ze roept nu harder dat ik door moet persen en ik geef alles wat ik in mij heb. 13.15 is Yaëlla Saphira Sophie geboren.

Ik had gelijk want het hoofdje stond dus al maar ze draaide niet mee... Haar schouders moesten er dus overdwars doorheen en er werd gerukt en getrokken aan haar en mijn onderkant om haar sleutelbenen niet te breken.. Als in een wonder ben ik niet gescheurd of gehecht en woog onze princes 3640 gram en was 50 cm.