De 16 wk pretecho was geen pret voor ons...

Hallo allemaal,

ik ben nieuw hier bij babybytes... en ik wil graag mijn verhaal met jullie delen. Ik hoop dat degenen die hetzelfde hebben meegemaakt mij misschien gerust kunnen stellen en enige troost kunnen bieden... De pretecho met 16 weken was zeker geen pret voor ons, het bracht ons heel naar nieuws...

Maandag 23 november 2009...
DE dag van de 'pretecho' (dat zal nooit meer pret worden)... We wilden graag weten wat het geslacht van ons oh zo bewegelijke en duimende kindje zou worden. I.p.v. het geslacht kregen we te horen dat ons kindje niet meer leefde... Wat een shock en dat met 4 maanden zwangerschap! Ik kon alleen maar vragen hoe kan dat nou? Precies een week terug bij de VK nog het hartje gehoord?! Al snel daarna sloeg de donderslag bij heldere hemel in en konden ik en mijn vriend alleen nog maar huilen...

Dinsdag 24 november 2009...
Gesprek met de gyneacoloog over hoe of wat nu. We kregen te horen dat ons kindje te groot was om te curreteren en dat curretage ook maar tot ongeveer 13 weken hooguit 14 weken toegepast word... Ik kon ervoor kiezen het zelf te laten komen (dat kon 3 weken duren) maar zij advieseerde mij de bevalling op te wekken in het ziekenhuis en op de natuurlijke wijze te bevallen. Wij volgde haar advies op en dit is dan ook waar wij samen voor hebben gekozen... Ze belde de verloskamers op en gelukkig er was de volgende dag al plaats en hadden een verloskamer voor mij waar mijn vriend ook kon blijven slapen.

Woensdag 25 november 2009...
De dag van de bevalling... Om 9.00 uur hebben wij ons gemeld en werden heel hartelijk ontvangen. Kennisgemaakt en gesproken over alles met de gyneacoloog, VK en verpleging. Vanaf 10.00 kreeg ik om de 3 uur weeopwekkers en werd er 'gevoeld' of ik al ontsluiting had. Zo ging het de gehele dag door. Mijn baarmoeder reageerde traag op de wee opwekkers, maar mijn lichaam reageerde daarintegen ook heel heftig. Ik kreeg koorts en acute diarree. Om 22.30 de laatste wee opwekkers gekregen en het leek erop dat mijn baarmoeder dan eindelijk soepeler werd! Heel langzaam leken er 'weeen' op gang te komen.

Donderdag 26 november 2009...
Vanacht om 02.30 had ik om de 4 minuten een wee, wat heftig zeg en wat een pijn in mijn buik en onderrug! Ik trok het echt even niet meer en vroeg om pijnstilling... Om 03.00 kreeg ik een morfineprik en die ving uiteindelijk de pieken van de weeen op en dat was wel fijn. Af en toe even weg dommelen en om 05.30 was het dan zover: persdrang! Ik wist niet goed hoe het moest allemaal en deed maar wat... Ik deed het goed! Om 06.15 ben ik bevallen van ons eerste kindje, het was een jongetje... Heel mooi, helemaal compleet, alles er op en eraan.... Hij hoefde alleen nog maar te rijpen en te volgroeien...

We hebben ons zoontje de hele ochtend bij ons mogen hebben en dat vonden we heel erg fijn! Maar opeens kreeg ik erge last van na weeen, verschrikkelijk! Omdat ik ook erg veel bloed verloor moest ik naar de poli voor een inwendige echo, daar kan ik alleen maar op zeggen: AU! Dat deed PIJN zo na de bevalling. De placenta bleek nog voor grootste deel in mijn baarmoeder te zitten dus snel terug naar mijn kamer en klaarmaken voor de OK! Ter controle nog wat (bloed) tests gedaan en daarna werd ik meteen naar de OK gereden en werd ik dus alsnog gecurriteerd... Ik was het helemaal zat, ik kon niet meer, ik wilde zo graag naar huis.... Die middag rond 16.15 mocht ik na een douche naar huis toe.

Ze hebben spierweefsel uit zijn bovenbeentje genomen voor onderzoek op (chromosoom) afwijkingen... Ruim een week geleden kregen we te horen dat ze geen bijzonderheden hebben kunnen vinden... Waarschijnlijk nare pech en was ons kindje niet sterk genoeg of functioneerde 1 of meerdere van zijn orgaantjes niet goed genoeg... Dat geeft mij een dubbel gevoel... Aan de ene kant geruststellend voor een volgende zwangerschap aan de andere kant vraag ik me dan af: maar waarom dan als hij geen afwijking had, waarom? Hier moet ik nog een middenweg in zien te vinden...

Eenmaal thuis gekomen, kwamen de emoties los.... En dan ook nog het ontzwangeren en bijkomen van de narcose... Tis nogal wat achteraf gezien... Dag 4 na de bevalling en curretage: stuwing! 5 dagen lang last gehad heel confronterend ook... Ook gewoon bloedverlies gehouden bijna 3 weken lang... Ik was een kraamvrouw zonder baby... Na 4,5 weken waarschijnlijk 1e menstruatie alweer gehad met de laatste stolsels (behoorlijk heftig).

Nu inmiddels bijna 8 weken later gaat het redelijk goed. Ben lichamelijk goed hersteld. Mijn 2e menstruatie staat als het goed is voor de deur, of niet? We merken het wel... Ik zou niet weten hoe lang het duurt voordat mijn oude cyclus (26 dagen) weer terug is? Mijn 1e menstruatie was na 4 weken en 2 dagen... Ik zit nu op dag 26 van mijn cyclus dus ben zeer benieuwd wat me te wachten staat komende dagen.... Wij hopen op een mooi wonder... Mocht het nu niet zo wezen hopen wij dat het ons zeer binnekort wel gegunt is...

Liefs,
Mellebel.