Alweer 3 jaar geleden dat we zijn ingestapt.

vandaag kwam ik er achter dat het gisteren 20 februari alweer 3 jaar geleden was dat we zijn ingestapt in de babytrein, heel wat blije en verdrietige momenten hebben meegemaakt maar nog steeds met lege handen staan. gisteren dacht ik echt dat we in de stoptrein zaten en ook niet meer vooruit mochten, maar gelukkig werd het geen stoptrein maar mochten we samen weer in de gewone trein springen op weg na het babygeluk.

ben ontzettend dankbaar met deze kans en we pakken hem dan ook met beide handen aan en gaan ervoor.

ga er alleen niet te veel bij stil staan. gewoon als ik ongsteld ben geworden bellen. beginnen met de pil en wachten op de brief en mijn medicijnen.

en dan prikken en duimen.. meer kunnen we niet doen en hopen dat deze trein geen stoptrein word. zonder klein wonder.

ik zou al heel blij zijn als er meerdere folikels mogen groeien en we een punctie hebben met eitjes .. en dan of het zaad goed ontdooid of dat hij onder het mes moet.. zal blij zijn als ook wij binnen kort in de spanning mogen zitten over het feit of er wel of geen bevruchting is..

lieve dames.

fijn weekeind.

dikke knuffel