Ik zit op een internet forum. Binnen dat forum heb ik een vriendinnenclub. Wij kunnen daar kletsen in een veilige setting. Het zijn allemaal virtuele vriendinnen, ik heb ze een paar keer in het echt gezien. Ze leven met me mee. Dus gister vroegen ze om een buik foto. Gauw gemaakt en ik kreeg meteen een compliment. Dat ik er stralend uitzag. Een stralende zwangere.
En dat heeft me vannacht aan het denken gezet, ik mopper af en toe over mijn lichamelijke kwaaltjes, maar eigenlijk ben ik heel blij met mijn zwangerschap. Het blijkt dat ik dat uitstraal, maar ik vergeet het voor me zelf te voelen. Dus vanaf nu begin ik gewoon met stralen en zijn de klachten van onder geschikt belang. Tuurlijk moet ik daar mijn leven op aanpassen, op tijd naar bed enzovoort. Maar er niet meer over mopperen en zeuren zal al een stuk schelen. De feiten en de pijntjes zal ik echt wel benoemen, maar niet op een moppertoon.
Het voelt helemaal goed, alsof er een nieuwe stap gezet is in de zwangerschap. Ik mag zwanger zijn en ik mag stralen. Ergens wil ik vooral niet lastig zijn voor de wereld, alsof ik me schaam voor mijn wens om zwanger te worden. Ik ben tenslotte oud. Leuk feit is wel, mijn oma, waarnaar ik vernoemd ben, was 42 jaar toen haar 8ste kind geboren werd. Heel normaal in die tijd.
Dit wilde ik even delen.
reacties (0)