8 maanden

Het is alweer een tijd geleden dat ik een blog heb geschreven. Waarschijnlijk omdat er weinig te vertellen is en er tegelijkertijd zoveel gebeurd. Iedere week weer een nieuw klein stapje en daardoor niet meer bij te houden in blogs. Jasper ontwikkelt zich prima, lekker gelijk op met alle andere babies van deze leeftijd: kan erg lang zelfstandig zitten, zwaait, klapt, schuift vooruit (op weg naar kruipen: hij zit al vaak op handen en knieen maar snapt nog niet dat je, om te kruipen, ook je handen moet verzetten en niet alleen je benen). Hij heeft 5 tandjes, 6e op komst. Fruit eet hij in kleine blokjes, die ik geef met een sateprikker (een vork is nog wat groot). Al met al, van alles gaande, lekker zijn gangetje.

Afgelopen week even goed schrikken toen Jasper van de commode was gevallen. Ik kwam thuis van mijn werk (12 urige werkdag, dus was al flink moe) en trof daar een ernom verbouwereerde vriend aan die met een enorm schuldgevoel vertelde wat er was gebeurd. Ik voelde me heel even boos, maar geloof me, als je je partner zo ineengekrompen van ellende ziet zitten dan telt boosheid niet meer. Naar de huisartsenpost en vervolgens de kinderarts want de bult op J's hoofd was wel erg groot. Scan gemaakt en er bleek een breukje in de schedel te zitten. Voor de zekerheid een nachtje en een dag blijven. Gelukkig bleef J een vrolijk mannetje en geen rare dingen gebeurd. We mochten dus 24 uur later gewoon weer naar huis gelukkig. Inmiddels niks meer aan hem te merken, al is de bult nog steeds zichtbaar.

En verder dus voorzichtig aan het hopen dat er uit zichzelf een 2e kindje zal komen. We hebben het nog niet gehad over werkelijk weer naar het ziekenhuis, maar we houden al wel mijn eisprong in de gaten. Deze maand is het echter nogal onduidelijk. Geen ei ontdekt en inmiddels cyclusdag 60. Ach, we zien wel hoe het loopt. Maar als het lukt zou het leuk zijn.

Ik stop, want er zit een kindje stevig te mopperen op zijn mat. Die wil even geknuffeld worden :-).