Bevallingsverhaal deel 2

Hier dan het vervolg. Tjonge, had niet gedacht hoe intensief de kraamweek zou zijn... Het is heerlijk, maarvdat volgt ook nog een keertje.

Goed, de bevalling.
Met 6cm ontsluiting arriveerder we zo tegen een uur of 7 op de verloskamer. Na even douchen en installeren weer door met opvangen van de rugweeen. Goed te doen met het vooruitzicht dat het allemaal lekker snel ging. Dus toen na 2 uur bleek dat ik nog steeds op de 6cm zat en na nog eensv2 uur ook nog, raakte ik mijn positieve vibe wel een beetje kwijt... De verloskundige gaf aan dat het te langzaam ging en dat ze moest gaan overdragen aan het medische team. De hollandse ik dacht nog: prima, dan is dit alles lekker gratis. Haha. Maar in mijn hart was het een flinke tegenvaller. Het zou een lange weg kunnen worden. De arts kwam voor voelen en een echo maken en het vermoeden ontstond dat we met een sterrenkijker te maken hadden. Dat was het moment wwarop ik ineens wist: dat wil ik niet zonder pijnbestrijding afmaken. Wat ik nooit had gedacht gebeurde, ik vroeg uit vrije wil om eebn ruggenprik!

Daarna werd alles ineens veeeeeeeeel dragelijker. De weeen voelde ik nu aan de buikkant en onderkant en mijn rug was ontlast! Vol goede moed een nieuwe start, maar helaas, nog stteds 6cm toen er weer 2 uur om waren.
Nieuwe strategie: een uur op linkerzijj, een uur op rechterzij. Dat was geen succes. De pijn was zo heftig dat de hartslag van de baby gevaarlijk laag werd. Dus even zuurstof en nieuwe strategie: op ellebogen en knieeen. Het goede nieuws, voor het eerst weer een cm erbij, 7 nu! Dat succesje gaf me nieuwe hoop. De baby drukte kennelijk weer op de uitgang, het kon ! Een uur op ellebogen en knieen raad ik iedereen af. Erg zwaar en hele lichaam een slapend doof gevoel. Maar....
Na een uur WEL volledige ontsluiting!!!!!!! Het was inmiddels al dik avond, maar ik had weer energie. Maar ik was ook bang... Hoe moest dat kindje ooit de hoek van het schaambeen om? Het drukte er amper tegenaan, lag scheef...
Een tijdje persweeen moeten opvangen om d boel zo week mogelijk te krijgen. De weeeen moesten zo sterk als haalbaar worden om het af te kunnen maken.

Na een klein uurtje hetvmedische team erbij en klaar voor het laatste stuk. Een uur lang geperst of mijn leven ervan af hing. Helaas, geen resultaten. Nu werd het echt spannend. Mijn energie raakte op en ik mocht nog max een half uur persen. Dus laatste hulpmiddel uit de kast... De gyn kwam voor een vacuuumbevalling... Nog 1 x alles op ales en met behulp van een knip en flinke trekkracht van de gyn kwam eindelijk de baby door de bocht. Een goede pers later lag Jasper in mijn armen!!! Uiteindelijk om 21.43 uur!
Missie volbracht!!!!