Een goede eerste echo!
Vandaag was het zover, de eerste echo...
Mijn ervaring met die eerste echo was door de vorige zwangerschap niet goed. Destijds kwamen we er door de echo achter dat het een miskraam zou gaan worden.
Naarmate de week vorderde, begonnen de zenuwen aardig te komen. En vanaf aankomst in het ziekenhuis was ik aardig aan het stuiteren. Met zwetende handjes en wiebelende voetjes in de wachtkamer, nerveus knijpen in de hand van mijn vriend.
Uiteindelijk werden we opgehaald en linea recta naar de echostoel. De hand van mijn vriend heb ik vast fijngeknepen tijdens de eerste zoektocht naar het kindje. Die was gelukkig snel gevonden en ik zag aanzienlijk meer dan de vorige keer. Maar pas toen de gyn vertelde dat ze het hartje zag kon ik echt opgelucht ademhalen. Pffffffffffffffffffffffffffffffffffff. Op dat moment voelde ik me zoooo intens opgelucht en blij!
We kregen wat meer details, waar het hoofdje zat, waar de handjes en voetjes, waar de navelstreng. En een meting: 1,36 cm groot. Alles helemaal goed, ook de innesteling ed. De gyn was zeer dik tevreden en mooier dan dit kon het niet, aldus haar.
Het is zelfs zo goed dat we nu niet meer terug hoeven naar het ziekenhuis. We mogen nu de verloskundige bellen en daar het reguliere traject in! Hoera. Dat geeft toch extra vertrouwen dat het vanaf nu wel goed gaat komen. Kennelijk verwacht onze gyn geen problemen tot de 12e week? Maar misschien wil ik dat ook wel graag geloven.
Meiden, ik ben zielsgelukkig!
reacties (0)