Geen IUI deze ronde
Vanmorgen het ziekenhuis gebeld. De assistente heeft overlegd met de arts waar ik donderdag de echo heb gehad en het resultaat is dat ze het niet zinvol achten dat we deze maand een IUI poging doen. Mijn verstand kan dat prima begrijpen, ik denk ook dat het weinig zinvol is.
Mijn emoties echter hebben zo hun eigen reactie op het slechte nieuws. Ik slaagde er nog net om met een zo min mogelijk beknepen stemmetje het telefoongesprek af te ronden, maar daarna moest ik toch echt een traantje laten. Ben er verschrikkelijk verdrietig om.
Mijn verstandige ik zegt dan weer 'ach, het is maar 5 weken uitstel, het is ook zo weer de volgende maand', maar voor mijn gevoel duurt iedere week nu al een maand.
En dan nog al die mensen die vanwege de miskraam weten dat we met zwangerschap bezig zijn. Soms voel ik de vraag nu al in de lucht hangen. Het onuitgesproken 'zal ze alweer zwanger zijn?'. Tja, ik zou wel van de daken willen schreeuwen: IK WIL WEL, MAAR MIJN LICHAAM DOET NIET MEE! Zodat iedereen weet dat er nog helemaal geen sprake is geweest van een nieuwe poging. Maar daarvoor is het onderwerp weer net te gevoelig.
En toen kwam vanmorgen als klap op de vuurpijl ook nog even het besef dat ik, als ik nog zwanger zou zijn geweest, vandaag mijn 20-weken echo waarschijnlijk zou hebben gehad...
Pffff, zwanger worden is echt een beproeving.
reacties (0)