Ik was altijd meer bang voor de zwangerschappen, bevallen doe ik zo even haha beval snel namelijk. Ik heb alleen een tip, vertrouw op je lijf, wij vrouwen zijn gemaakt voor bevallen! En als je dat tegen jezelf blijft zeggen, dan komt het helemaal goed! Je kan dit meid!

ooo ik was ook bang voor een tweede bevalling ik heb heel veel gelezen over hypnobirthing. Dat bracht mij zo veel rust! Ik kon de weeen ook veel beter opvangen daardoor. Verder ben ik in bad gegaan en daar ook bevallen. Mijn eerste bevalling kijk ik echt niet fijn op terug. Maar mijn tweede juist wel. Tijdens de 2e bevalling had ik ook geen angst, bij de eerste wel. Ik lliet bij de tweede alles over me heen komen en kon alles weeën accepteren. Dat laatste deed volgens mij ook veel, Door dat je geaccepteerd en niet vecht kun je je echt overgeven. Ik kijk zo veel beter terug op de laatste bevalling. Behalve de laatste 5 a 10 minuten want persen is echt niet mijn ding. Maar volgens mij ben ik daarin een uitzondering

Wat naar dat je zo bang bent. Wat mij hielp tijdens de bevalling als ik dreigde de controle te verliezen of in janken uit te barsten was focussen. Focussen op je wee en wegpuffen. Alleen met mijzelf bezig zijn en voor de kraamverzorgster en mijn man had ik geen oog meer.

Ik zie dat jij ook een nare ervaring had na pijnstilling (ruggenprik bij de 1e). Ik had dat bij de 1e ook na het morfinepompje. Mijn dochter kwam slecht ter wereld en beademd door het pompje (zowel de gyn als vk vertelde dit na die tijd). Wat mij hielp was van te voren bedenkrn wat ik met pijnmedicatie wilde, ook als de bevalling niet snel doorzette (1e zat ik op 4cm ontsluiting na 14 uur weeën om de 2 min, ik was gesloopt en koos voor het morfinepompje). Bij de 2e en 3e heb ik gezegd absoluut niks te willen. Dan maar focussen op de pijn ipv de risico's van de pijnmedicatie.

Dit werkte goed en was voor iedereen duidelijk.

Desnoods kun je het focussen misschien met de verplk/vk doen als dat voor jou fijner is.

Probeer het in ieder geval je angst nog eens te bespreken deze week. Dan heb je het in ieder geval gedeeld en zijn zij op de hoogte

Ik ben nu 38.4 en moet zeggen dat ik er ook last van begin te krijgen. Het is de 2e. Bij mijn zoontje ben ik ingeleid en die lag na een weeenstorm van 5.5 uur op mn buik. Hoewel ik er helemaal niet naar op terugkijk begint de spanning nu te komen. Ik lag er van8 ook van wakker. Ik denk dat de spanning er ook wel een beetje bijhoort. De vorige keer hielp het mij heel erg om me te focussen op 1 persoon. De verpleegkundige, die zei heel duidelijk wat ik moest doen en ik vroeg ook regelmatig om bevestiging.

Veel sterkte... je bent niet de enige

Ik ben nu ook 37 weken zwanger en vorige week begon bij mij ook soort van zenuwen. Voor mij is het de 3e en ik heb 2 prima bevallingen gehad en 2 gezonde kinderen wat nu als het met de 3e volledig mis gaat e.d... Het is niet dat het mn gedachten overheerst maar ik kijk er zooooo vreselijk naar uit om dr gewoon in mn armen te hebben wetend dat alles goed is verlopen en we als nieuw gezin verder kunnen en niet meer 'on hold' staan😁. Volgens mij hoort het erbij meis en komt er straks ineens een knop die omgaat en gaan we er helemaal voor💪😆

Heb ik ook gehad. Bij de eerste was ik onbevangen, bij de 2e angstiger en bij de 2e ook. Nu was bij mij de 1e in een ks geëindigd, misschien dat dat meespeelde, weet ik niet. 2e werd ook bijna ks, maar werd op laatste moment toch nog normaal geboren, bij de 3e kreeg ik van het ziekenhuis een bevallingsbegeleider (die ze om een of andere reden geen doula noemden). Ik vond het maar een zweverige vrouw, maar het zou moeten helpen, dus toch maar gedaan. UIteindelijk ben ik bevallen op een moment dat zij aan de andere kant van het land op cursus was, dus was ze er niet bij, Maar misschien hebben de gesprekken die ik van tevoren met haar gehad heb, toch onbewust geholpen, want die bevalling eindigde tenminste niet op de ok.

Een doula inschakelen doe de hele bevalling bij je blijft, mindfulness-oefeningen doen, mindful bevallen, hypnobirthing, totale overgave aan je lijf. Je angsten bespreken met je man en arts. Een

Geboorteplan maken en je er vooral op instellen dat het gaat zoals het gaat, dus ook de

Flexibiliteit dat het anders kan lopen. Filmpjes op YouTube kijken over hypnobirthing en mindful birthing. Een badbevalling kan ik je ook aanraden!

Het is handig om te weten waar je bang voor bent. Ben je bang voor de pijn? Ben je bang dat er complicaties optreden of ben je bang dat je t niet kunt?

Spreek je angst uit tegen je verloskundige en maak eventueel een geboorteplan waarin je duidelijk schrijft wat je wel en niet wil. Bespreek ook met je partner wat hij kan doen om het zo soepel mogelijk te laten lopen.

Denk ook na over eventuele pijnbestrijding.

Succes, je kan het! Positieve gedachtes.

Mijn eerste bevalling heb ik als hels ervaren. De tweede bevalling heb ik helemaal doorgesproken met de verloskundige. Zo merkte ik bijv dat het beter ging als ze erbij was. Zodra ze weg was schoot ik in de paniek, waardoor de weeen niet meer te verdragen waren. Zorg voor een goede focus, blijf doen wat goed voelt en ga door en houd vol. De tweede bevalling verliep uiteindelijk zoveel beter! Bij de derde heb ik een geboortetens gebruikt en ook dat vond ik een hele relaxte toevoeging. De pijn is niet weg, maar beter controleerbaar. Dus praat over je angsten en ontspan. Een ontspannen bevalling gaat zoveel beter. op naar en mooie baby.

Morfine pompje!! 3 bevallingen zonder pijn bestrijding gehad en de 4e en laatste een morfinepompje, op aanraden van me vriendin. Nou wat was dat lekker, ik was high en daardoor lag me focus niet zo op de pijn van de ontsluiting.

Mijn tip is om je echt totaal over te geven aan de weeën en in je eigen wereldje te gaan... vooral dat laatste heeft mij.echt wel geholpen om toch een soort van controle te behouden en om zo om te kunnen gaan met de pijn. Blijf goed op je ademhaling letten en vraag aan diegene die bij je bevalling is om je hierin ook te ondersteunen!

Heb je dit aangegeven bij de verloskundige? MIsschien is er iets waardoor je je angst kunt verminderen? Volgens mij gaan bevallingen beter als je zo ontspannen mogelijk bent. Heb vertrouwen in jezelf en je lichaam. Vrouwen kunnen dit. JIj ook!

Ik kijk er niet heel erg tegenop is mijn eerste maar soms denk ik toch echt waar ben ik aan begonnen 😬.

Waar ik bang voor ben is het ziekenhuis ding en de artsen die er rond lopen en de inwendige onderzoeken

Ik was de tweede keer ook heel bang, omdat de eerste keer zo tegenviel. Kan me daarvan vooral nog m'n paniek heel helder voor de geest halen. Uiteindelijk was mijn tweede bevalling veel relaxter omdat ik wist wat me te wachten stond en ik mezelf beter rustig kon houden. Wat voor mij hielp was bij iedere wee denken "weer een stapje dichterbij m'n kindje" en op het moment dat ik de pijn echt te heftig vond, bedenken dat ik er dus al was. En inderdaad, volledige ontsluiting. Ontspannen en niet in paniek raken was voor mij de sleutel! Maak me nu ook helemaal niet druk om de bevalling.

Ik herken t gevoel. Tot nu had ik iedere keer als ik er bijna was ineens het besef: ik kom er niet meer onder uit, ik MOET bevallen. En hoewel ik het zelf heel lastig vind, probeer van het beste uit te gaan. Je weet niet hoe het gaat en druk maken is zo zonde. Voordat je het weet, lig je met je kleine in je armen...😁

Hoi hoi ik kan je niet geruststellen maar iedere bevalling is anders heb er 3 achter de rug en alle 3 waren verschillend 1e ging super 2e ingeleid 3e thuis bevalling van een sterrenkijker wat best moeilijk ging vertrouw op jezelf je kunt het succes en hoop snel je bevallingsverhalen te lezen

Mijn eerste bevalling was een vreselijke bevalling.. Ik werd ingeleide vanwege pre-eclampsie en niks ging goed. Ik had ook echt alles aan pijnstilling en duurde 3 dagen voordat mijn dochter er eindelijk was. Ik zag ook erg op tegen de tweede bevalling maar de tweede was echt appeltje eitje.. Heb alleen een paracetamol gehad voor de ergste weeën en mijn lichaam nam het eigenlijk over.. Ik heb me wel aan de pijn overgegeven en heb het geaccepteerd en dat heb ik bij de eerste niet gedaan, toen was ik er zo door overdonderd, dat ik in paniek ben geschoten. Heb vertrouwen in jezelf en heb vertrouwen in je lichaam, het komt goed :) Succes!

Ik zag er bij de tweede ook tegen op (en dan had ik een 'prima' eerste bevalling. )Wat mij tijdens de bevalling erg geholpen heeft, was om elke keer bewust te denken: ik accepteer de pijn, rustig ademen etc. Daardoor was ik redelijk ontspannen en dan vlot de bevalling ook beter.

Waar ben je bang voor? Complicaties of de pijn of iets anders? Ik had wel rond 36 weken toen ik in het ziekenhuis lag voor ctg een kleine paniekaanval in de zin van hoe ga ik dit doen en kan ik dit wel. Ik merkte gewoon dat ik er nog niet klaar voor was in mijn hoofd. Toen de bevalling begon met 38 weken heb ik het over mijn heen laten komen.

Was je eerste bevalling erg moeilijk, dat je er zo tegenop ziet? Vaak gaat de tweede keer gemakkelijker/sneller.... Zeker als jij je kunt ontspannen.... Jouw lijf kan dit! En als je echt bang voor pijn bent, kun je natuurlijk altijd om verdoving vragen, als je in het ziekenhuis bevalt Komt echt goed!!!! Dit kun jij!!!!