Een jaar geleden; Positieve test. Draakje 4 mnd oud

Een jaar geleden was het 1 dag na mijn NOD en aangezien we een feestje die avond hadden wilde ik het zeker weten. We deden de test, het was onze 3e ronde. De test had een heeeeeeel licht plusje waardoor we er nog een kruidvat test tegenaan gooiden. Die was overduidelijk positief! Wow, wat een overweldigend gevoel. We worden ouders! We omhelsden elkaar en waren in tranen.

Gelukkig kon ik een vriendin van me bellen die ook zwanger was, ik wilde het meteen van de daken schreeuwen maar dat was natuurlijk niet handig. Vriendin kwam direct langs en dat maakte het gevoel compleet.

Die avond vertelde ik het aan mijn vader, moeder en ook oudere zus. Mijn ouders waren ook in tranen en dolgelukkig. Ik was zo blij en trots dat ik ze na al die jaren eindelijk een kleinkind kon schenken!|

Een week later vertelden we het aan mijn schoonouders, zij waren heel blij verrast. Zij waren al opa en oma maar de jongste was inmiddels 11 dus het was toch weer allemaal nieuw.

Met 6wk en 5 dagen hadden we de eerste echo. Ik ben bijna mijn hele zwangerschap erg angstig geweest en leefde van echo naar echo. Alleen tijdens de echo's besefte ik me dat er daadwerkelijk een wezentje in me groeide.
Gelukkig had ik een angelsound doppler, dat stelde me wel gerust maar ik wilde hem niet te vaak gebruiken.

Met 20 wk ging ik haar heel duidelijk voelen. Papa kon haar ook direct voelen aan de buitenkant en sindsdien was het allemaal wat werkelijker en was ik iets minder angstig maar nu had ik als ik haar een paar uur niet voelde weer dat ik angstig was. Miep-paniek.

Heel mijn zwangerschap heb ik me niet kunnen voorstellen hoe het zou zijn als ze er écht was. Je leeft er naar toe maar je hebt echt geen idee en de vragen 'kan ik dit wel?' en 'is het niet weer een stomme impulsieve bevlieging'?

Aan het einde moest ik ineens bevallen. Oei, daar had ik nog niet over nagedacht en ineens bevloog het me, ik moet bevallen, de kleine is te groot voor de termijn, dat gaat nooit lukken. Horrorverhalen in mijn hoofd, niet meer kunnen slapen en in overeenstemming met de gynaecoloog besloten een keizersnede te doen. Dat stelde me ontzettend gerust.

Eenmaal op de operatie tafel piepte ik wel anders natuurlijk.
Toen het gerommel in mijn buik aanstaande was, de anestesist mee aan het duwen was en ik de kleine hoorde huilen was er geen weg meer terug. Ze was er! Het ging nu verder dan dromen, keiharde realiteit, het gehuil ging door merg en been.

Door de 3D echo wist ik hoe ze er uit zou zien en dat klopte ook, dit is mijn baby! Dat moeder gevoel was er direct alleen de angsten verdwenen niet meteen. Of ik wel een goede moeder zou zijn, het wel goed zou doen, of ik het geduld wel had.
Het duurde een maandje voordat we aan elkaar gewend waren. Gelukkig, uiteindelijk heeft het niet lang geduurd.

Inmiddels is de kleine 4 maanden oud! Ze wordt steeds leuker en leuker, mooier en mooier, brabbelt, piept en maakt allemaal gekke geluidjes. Reageert al heel goed en kan zichzelf vermaken.
Deze mama is heel erg content met haar kleine meisje.

Ze mag nu voorzichtig potjes fruit en groenten. Als ik minder ziek ben ga ik dat proberen. Ik heb momenteel de griep en daarbij ook ontzettende last van mijn darmen (geen diaree). Maar die paar dagen maken ook niets uit. Rijstebloem krijgt ze nu al bijna een maand en sindsdien slaapt ze vele malen beter.

1 jaar geleden de positieve test. Eigenlijk nooit verwacht dat ik 8 maanden later écht mama zou zijn, de kleine in mijn armen zou sluiten en ook echt zo een goede mama zou zijn. Ben stiekem wel trots op mezelf!