Eindelijk, mijn bevallingsverhaal

Na een goede zwangerschap, zonder veel kwaaltjes en eigenaardigheden, belandde ik op 6 november in week 40. Die ochtend moest ik voor controle naar de vk. Ik nam de fiets met Norah achterop, aangezien mijn auto niet thuis stond. In normale omstandigheden fiets ik dit stukje lachend in 12 minuutjes, maar nu.. Hijgend en puffend kwam ik 20 minuten later de wachtkamer binnen. Na het meten van mijn bloeddruk en gewicht, vertelde ik dat ik ons kindje voorlopig nog niet verwachtte. De vk stelde voor om te kijken (voelen) of ik misschien al wat ontsluiting had en dat ze me eventueel wilde strippen. Prima natuurlijk en wat bleek? Ik had al 3 cm ontsluiting! Strippen had volgens haar weinig nut, de bevalling zou sowieso niet lang meer op zich laten wachten.

's Ochtends 7 november, rond 7 uur werd ik wakker van een kramp in mijn buik. Niet echt een wee-gevoel, maar meer een stekend gevoel. Hup, de douche in en kijken of het aan zou houden of weg zou trekken. Daar merkte ik al gauw dat het die dag ging gebeuren! Meteen mijn moeder gebeld en gevraagd of ze onze oudste dochter en de hond wilde halen. Ook de vk gebeld, want de weeën kwamen regelmatig en om de 4 minuten. Toen de vk kwam om 8 uur, had ik al 5 cm ontsluiting. Om kwart voor 9 besloot ik de weeën op te vangen onder de douche.

Na een klein uurtje douchen zat ik op 6 cm. Tijd om mijn vliezen te breken, vond vk. En toen.. Toen belandde ik in 'hell'.. Keiharde weeën, non-stop en niet op te vangen. Ik raakte lichtelijk in paniek, want we waren pas anderhalf uur bezig sinds de komst van de vk. Dit kon ik onmogelijk nog uren volhouden. Ik vroeg haar of we toch niet beter naar het ziekenhuis konden gaan. Ze glimlachte en vroeg me te gaan liggen. Huh, binnen 10 minuten van 6 cm naar volledige ontsluiting!? Persen maar!

Na 15 minuten persen kwam om 10.24 uur onze dochter Dani Simone met een noodgang ter wereld. Ze werd letterlijk gelanceerd en blijkbaar was tijdens het breken van de vliezen niet al het vruchtwater ontsnapt, want de vk was kletsnat. Oeps.. Een pittige turbo-bevalling van 2,5 uur, maar een prachtige meid van 3620 gram en 51 cm.

We zijn inmiddels 3 weken verder en ondanks de tweede borstontsteking zit ik nog altijd op m'n roze wolk.. Wat een rijkdom om twee gezonde meiden om ons heen te hebben! Dani is vernoemd naar mijn overleden broertje Daniel. Achter de wolken schijnt de zon..

Liefs x