Het zat er al maanden aan te komen. Mijn ouderschapsverlof verloopt per juli en aangezien mijn schoonmoeder nog altijd te ziek is om op te passen, gaat Norah per 2 juli voor een dag per week naar een KDV. Vanmorgen de eerste wen-ochtend. Jemig, wat had ik er buikpijn van! Gelukkig kroop ze al snel naar andere kindjes toe en vond ze een leuk knalroze speeltje. Dit werd ook bijna direct weer afgepakt door een grote stevige jonge knul, maar goed. Norah gaf geen kik en kroop verder.
Met een goed gevoel liet ik haar achter en zou haar om 12.00 uur weer ophalen. Drie uur later! Eenmaal thuis was ik lekker aan het opruimen, hond uitlaten, stofzuigen, koffie drinken, ontbijten etc. De tijd vloog om. Ineens was het alweer kwart voor twaalf, dus ik reed naar het KDV. Daar trof ik een zwaar overstuur kindje aan, verscholen achter een groot houten speeltoestel. Dikke tranen en huilen alsof ze erin bleef. Koude, blote voetjes.. Tja, zeiden de leidsters. Zo is ze al de hele ochtend. Ze wilde niet eten, niet drinken, niet slapen. Ze heeft de hele ochtend gehuild. Nouja.... Had me verdorie dan gebeld! Het is toch zeker een wen-ochtend? Dan laat je een baby toch niet drie uur huilen?? Norah gauw in de maxi cosi gezet en we waren nog niet weg, of ze sliep al. Af en toe nog een dikke snik.
Thuis kon ik het niet meer droog houden en heb een potje zitten janken. Tuurlijk moet ze wennen en krijgt ze niet de aandacht die ze thuis krijgt, maar drie uur huilen.. Dat gaat me te ver. Vrijdag opnieuw wennen. Ga dan meteen andere afspraken maken met de leidsters hoor. Ben misschien een zeur, maar ja, Iedere moeder is anders!
Zijn er trouwens meer meiden die hun kindje pas met 8,5 maand naar het KDV deden? En hoe lang moesten zij wennen?
Liefs!
reacties (0)