Bevallingsverhaal

Jaaaaaah, we zijn vanavond op 7 oktober om 18.00 uur precies papa en mama geworden van het liefste en mooiste meisje.

's Ochtends om half 5 werd ik wakker en vond helder rood slijm in m'n slip. Direct er na kreeg ik last van lichte menstruatiekrampen en kon niet meer slapen. Ik ging vandaag bevallen! Ik wist het zeker!

Om 9 uur zat ik gedoucht en al beneden met een kladblok en horloge om de weeën te timen. Ze duurden gemiddeld 40 seconden en er zat ongeveer 4 minuten tussen.

Tijd om de verloskundigenpraktijk te bellen! Ik had immers die ochtend weer een controle afspraak en die kon ik natuurlijk wel afzeggen. Daarna de dienstdoende verloskundige gebeld; zij zou rond 12.00 uur langs komen.

Ondertussen ving ik m'n weeën al ijsberend door de kamer op. Zo was het voor mij het fijnst, aangezien liggen een crime was. Om 12.30 uur kwam de verloskundige dan eindelijk en constateerde 2 cm ontsluiting, die ze met haar vingers naar 3 cm bracht. Ze beloofde me rond half 3 weer terug te komen. Ondertussen kon ik 'rustig' doorgaan met ijsberen en puffend aan het aanrecht hangen. Na een tijd besloot ik boven verder te gaan en probeerde alle tips en trucs uit de boeken: op handen en knieën, wiebelend met mijn kont, achterstevoren op een stoel, liggend op mijn bed (geen aanrader!).. Simon masseerde heftig mijn onderrug, totdat deze blauw zag.

Om 15.00 uur werden de weeën vreselijk heftig en kwamen erg snel achter elkaar. Elke minuut een wee van een minuut. Pffff, kwam de verloskundige maar! Op het moment dat ik Simon vroeg haar te bellen, stond ze weer voor de deur. Ze voelde hoeveel ontsluiting ik had, keek verrast en zei: “Als je nog naar het ziekenhuis wilt, dan moet je nu gaan!” Ik bleek al 8 cm ontsluiting te hebben.. Na snel overleg, besloten we thuis te bevallen. De kraamhulp arriveerde om de verloskundige te assisteren, spullen werden klaar gezet, de laatste cm's werden in bad weggepuft en mijn vliezen werden gebroken. Om 17.00 uur mocht ik gaan persen, want had inmiddels al geruime tijd volledige ontsluiting en flinke persweeën.

Eerst op de baarkruk, want de zwaartekracht leek me handig. Helaas kreeg ik na een half uur te veel druk op m'n 'onderkant' volgens de verloskundige, dus verhuisd naar het bed. Na nog een half uur persen kwam om 18.00 uur exact N.M. ter wereld! Drie hechtingen en een blauwe plek van onder, waar ik overigens nog het meeste last van heb..

De weeën vond ik nog te doen, alhoewel de laatste 2 cm vrij zwaar waren. Het persen echter vond ik drama! De verhalen over de opluchting van persen gingen voor mij niet op hoor! Over welke oerdrang had iedereen het toch altijd? Ik voelde geen verschil tussen mijn gewone weeën en de persweeën.. Ik heb zelfs nog enkele persweeën weggepuft, omdat ik het zo naar vond. Maarja, dat uurtje persen vloog voorbij en ik kijk dan ook erg positief terug op de bevalling!