Ronde 13 we proberen het weer

Na een moeilijke tijd waarin we veel tegenslagen en teleurstellingen hebben moeten verwerken, proberen we langzaam aan het vertrouwen weer terug te winnen / op te bouwen om opnieuw zwanger te raken.
9maart hebben we een 3e miskraam gehad na 7wk zwangerschap.
In sept 2013 was de eerste miskraam en jan.2014 de 2e miskraam.

Ik heb het erg zwaar gehad de afgelopen maanden en heb hier hulp voor gezocht..
Deze drempel was erg hoog, want ik voelde een schaamte... Deze werd voornamelijk gecreeerd door de 'buitenwereld' want een vroege miskraam is in vele ogen niet iets waar je zo lang verdrietig over hoeft te zijn, het was namelijk 'nog niks'.

Deze opmerkingen doen zo veel pijn! Voor mij was dit al een kleine mensje, nog maar piepklein misschien, maar we zijn allemaal ZO KLEIN geweest om tot een levensvatbaar mens uit te groeien!
Ik durfde mezelf niet het verdriet toe te laten, maar inmiddels heb ik het geaccpeteerd. Het wordt door de hulpverlening ook echt een rouwproces genoemd,want ja: je kindje is overleden, een piepklein mensje maar wel jouw kindje, werd tegen mij gezegd. *SLIK*

Mijn vriend en ik hebben er de laatste tijd veel over gepraat en we willen het voorzichtig weer oppakken..
We klussen zo nu en dan (de condooms zijn weer opgeborgen) en we proberen het weer fijn te laten zijn, deze ronde niet alleen maar 'om zwanger te raken' maar om weer vertrouwen op te bouwen en ons liefdesleven weer fijn te laten zijn en de nadruk even wat minder op het zwanger worden te laten zijn. Uiteraard wel rond de vruchtbare dagen geklust, maar niet meer 'alleen deze dagen, zoals het de laaste maanden al wel ging..

De wens is zooo groot en je raakt gefrustreerd als het maar niet lukt! Je doet er alles aan om een bevruchting te creeeren, de eerste weken vd zwangerschap durfdenik nauwelijks iets te doen, want stel dt ik iets doe wat niet goed is voor mijn lichaam...
Het wordt op den duur 'zo groot' want het IS ook zo groot! Maar dat geeft ook frustraties... Dus we proberen nu voorzichtig de draad weer op te pakken.

Moet zeggen dat ik t wel doodeng vind hoor! Ik hoop natuurlijk heel hard dat het raak is! Maar stel ik raak weer zwanger, dan zullen de eerste weken NOG moeilijker en enger worden dan ze ooit tevoren al waren.
Elk toiletbezoek zal een regelrechte ramp worden, elk pijntjes of krampje zal alarmbellen doen rinkelen... Brrrr!

We hebben het bloedonderzoek ook nog lopen. Grotendeels was al onderzocht; daar van zijn alle uitslagen goed, dwz: geen mediahe oorzaak voor miskramen gevonden. Nu wordt chromosomenafwijking bij ons beiden ondeRzocht waar we a.s woensdag uitslagen van krijgen.
Maar de Gyn. Gaf al aan dat we rekening moeten houden met t feit dat daar niks uitkomt, 80% vd stellen met herhaalde miskramen hebben geen mediache reden voor deze mk's. Dus dat is waar we maar vanuit gaan...dubbel gvoel maar niks aan te veranderen...

Nou dit is een behoorlijke blog aan t worden...
Hoop dat we gauw wat leuk nieuws kunnen melden hier!
Vind t wel spannend allemaal weer!

Liefs van mij