Blog 21: nog 5 nachtjes slapen ...

Hoi meiden.

Is al een aantal dagen geleden dat ik een blog heb geschreven. Ik moet ook toegeven dat ik aardig veel werk op het moment, zo'n 35 uur. Wel lekker, ff afleiding, en denk ik niet de hele tijd aan al die minuten die nog voor bij moeten gaan tot de echo maandag om 16:00.

Ik kan nu echt merken dat ik zwanger ben, tenminste, voor zover ik weet dat het erbij hoort. Ik word daar altijd best blij van, terwijl m'n vriend helemaal niet snapt natuurlijk.

Ik heb totaal geen hongergevoel. Avondeten krijg ik met geen mogelijkheid naar binnen. Ik eet verder de hele dag wel gezond, veel fruit, dus op zich is het niet zo'n heel groot probleem. Ik ben wel gek op zoetigheid ineens, vooral ijsjes, zo midden in het winterweer.

Van het weekend voor de eerste keer echt last gehad van m'n darmen. Ik kon doen wat ik wou, maar er kwam niks! Ik heb wel gelezen dat, als je te hard drukt, je last kunt krijgen van aambeien, en dat hoofdstuk sla ik graag over.

Tot nu toe valt m'n misselijkheid gelukkig erg mee! Ik heb het soms wel als ik wakker word en niet snel genoeg wat eet. Verder dans ik haast door de dag, haha.

Ik kan dan wel weer de hele dag slapen, tenminste, dat gevoel is er. Als ik eenmaal op bed lig, lijkt het uren te duren voordat ik eindelijk in slaap val.

Mijn buikje begint nu ook aardig op te zetten en er zijn steeds meer mensen en collega's die toch iets gaan vragen. Vorige week: 'je hebt die glinstering in je ogen die zwangere vrouwen ook altijd hebben', waarop ik zeg: oja? Wat raar ...

Ik begin wel erg onhandig te worden. Ik laat alles vallen of ik loop direct met dingen terug naar de plek waar het vandaan komt, terwijl ik het nog nodig ben, hahaha.

Vorige week de eerste echte aankopen gedaan voor ons kleintje. Bij wehkamp luiers besteld, en de zwitsal cadeaubox met die mooie badcape. Ik vind hem geweldig!
Van Koeka het outdoorpakje besteld, gewoon lekker in het grijs, kan voor beide geslachten.

Over het geslacht gesproken, ik heb sterk het gevoel dat het een meisje is. Waarom weet ik niet, maar dat gevoel is er gewoon. Over een aantal weken weten we of dat gevoel goed is, haha.

Maandag dan eindelijk de 3e echo. Ik had hem eerst in de ochtend staan, maar omdat ik dan moet werken, en ik niet met een collega kon ruilen, heb ik hem naar het eind van de middag verschoven. Ik kon ook een aantal dagen later 's morgens in Coevorden, maar ik wil weten waar we aan toe zijn! We gaan nu dus naar Hardenberg.

Toen we 11 maart voor de echo gingen, schrok ik eerst omdat het een mannelijke gynaecoloog was, en ik wist dat het inwendig moest. Maar die mensen zien zoiets ook elke dag, dus ik heb me er bij neergelegd. Maar het viel me wel op dat mannelijke gynaecologen veel rustiger en voorzichtiger zijn dan de vrouwelijke. Toen we in december voor een echo gingen, moest dat ook inwendig, en toen was er een vrouwelijke gynaecoloog. Dat heeft me niet lekker gezeten. Ik heb er 3 dagen last van gehad, omdat het een inwendige echo was en het zeer deed.

Dus in Hardenberg ga ik ook naar die man. Hij neemt ook rustig de tijd, dat je lekker lang kunt kijken op het schermpje. Ik weet niet zeker hoever ik dan ben. Of eind week 8 of begin week 9. We zullen dan in iedergeval een heel verschil zien dan anderhalve week geleden. Het is nog maar 5 dagen, maar dat lijkt nog zo lang te duren!

Ik plaats maandag natuurlijk ff een blogje en een foto van de echo op m'n profiel.

Fijne avond meiden!

Liefs Melissa