Tijd...

Tijd, waar blijft de tijd. Het gaat allemaal zo snel. Een jaar geleden liep ik nog stralend hoogzwanger te wezen en te genieten van het kindje in mijn buik. Toen wist ik al dat je op 24 oktober geboren zou worden. En ik was mezelf en jou daar op aan het voorbereiden, want ik wilde dat helemaal niet. Bij je broer en zus was ik met resp. 42 en 41 weken helemaal mee klaar. Dat gezeul en dat afwachten en dat hopen wanneer ik nu eindelijk mocht kennismaken. Maar nu zou jij met 39 weken gehaald gaan worden. Aangezien je een ks moest worden. En dat wilde ik helemaal niet, ik wilde genieten van dat getrappel in mijn buik. Je was wel groot, maar mijn buik was de kleinste van al mijn buikjes. En ondanks dat je broer en zus er al waren heb ik me geen moment beroerd gevoeld. En toch moest je er een keer uitgehaald worden. Dat was gelukkig wel een hele mooie ks waarin ik jou zelf geboren heb zien worden. De kers op mijn bevaltaart.

En daar zit je dan nu naast me, in je triptrap stoel de wereld om je heen te ontdekken... Spullen op de grond gooien, kijken wat er gebeurd. Zelf stukje brood in je mond stoppen, zelf gaan staan aan de bank, tafel, stoel of wat dan ook. En ik? Ik kijk toe hoe jij je perfect volgens het boekje jezelf ontwikkeld en langzamerhand een echt knul aan het worden bent en geen pasgeboren babytje. 

Ik voel me heel gezegend. 1 kleine mooie meid in de hemel, 2 knullen en een mooie stoere meid hier bij me in huis, alles gezond, iedereen maakt het goed en iedereen is gelukkig. Maar ik ben wel aan het afscheid nemen. 

Afscheid nemen van het idee dat ik mijn lichaam nooit meer zal delen met een anders mensje. Nooit meer samen met mijn man het gevoel van geluk en liefde voelen voor weer een nieuw mensje, dat toch een klein beetje van ons is. Afscheid nemen van het eerste jaar met een baby, afscheid nemen van allerlei spuilletjes die ik met liefde heb uitgezocht voor mijn baby's. 

Gelukkig komen er weer andere mooie tijden voor terug. Jouw eerste stapjes los, jouw eerste woordjes, eerste keer met bestek eten. Allerlei andere eerste keertjes die ik samen met jou mag beleven en natuurlijk met je broer en zus. Want ook die maken allerlei eerste keertjes mee. En die zijn ook leuk en spannend en mogen niet ondergesneeuwd worden door het afscheid nemen van een super mooie bijzondere speciale hectische tijd, die ik nooit maar dan ook nooit had willen missen. 

Kleine lieveling, wat word jij groot en wat ga je snel. Groei op tot een mooie mens en ik ben er om je te begeleiden daar waar jij dat nodig heb. 

Dikke kus van je mama