Afwachten...

Na een heerlijk week weg...(met mijn moeder 5 dgn naar vrienden in Ierland) was het dan 1 mei... Manoman wat was ik zenuwachtig. Wat zag ik op tegen deze behandelijng. Ze snijden gewoon een stuk uit je baarmoedermond, want daar is waar mijn 'afwijking' zat. Ik dacht dat we de hele ochtend daar in het zh zouden zijn, want ik zou een pilletje tegen de spanning krijgen en een verdoving... Maar het was allemaal anders dan de gyn had verteld. Niks pilletje. Gewoon uitkleden in de stoel benen wijd, eendenbek erin 5tal speldenprikjes en toen snijden. Er is best een stuk uitgehaald vind ik zelf... 1 bij 2 cmen 0.5 cm dicht... En daarna? Meteen weer naar huis. Ik ben al met al 5 kwartier van huis geweest. In de loop van de ochtend kwam de buikpijn/kramp opzetten, maar na een wel verdiend middagdutje met mijn jongste zoon in mijn armen was de pijn weg. De volgende dag het bloed ook bijna en op zondag bloedde ik helemaal niet meer. Het viel dus reuze mee! Ik had echt veel erger verwacht... Maar nu moet ik wachten tot 12 mei einde van de middag, dan komt de uitslag... en het naarste is dat mijn mannetje dan inmiddels in het vliegtuig zit opweg naar zijn werk... 6 wkn lang.. stel nou dat het slecht nieuws is wat dan?? Nee daar ga ik maar niet aan denken, we zien het wel... Maar dat wachten ik vind het helemaal niks...