Snap het toch eens mama...

Snap het eindelijk eens mama. Ik ben IK en NIET mijn zus...
Altijd (sinds haar geboorte) was mijn zus de lieveling... De benjamin van ons 2 ( ik ben 6 jaar,allé 5,5 eigenlijk jaar ouder).
In alles was ze altijd beter volgens haar. Ze studeerde veel beter en haalde veel hogere punten. Maar ik ben altijd creatief geweest. Geef me iets om samen te stellen of in te richten en ik vlieg er meteen in!. Ok ik heb 'maar' beroeps gedaan. Pas in het 6de jaar maar dee een 7de dus ook technisch diploma EN kan zelfstandig ebginnen. Ik volgde BEWUST beroeps. Want als grafisch ontwerpster ben je veeeeeeeeeeel meer met de praktijk dan theorie... En ik dee heel graag praktijk... Ik ben nu eenmaal de creatieve van de 2 mama. Net zoals JIJ creatief bent...
Ik zou nooit hogeschool gaan volgen maar begon op mijn 20ste in een fabriek. Waar mijn zus nog altijd op neerkijkt want ze werkt toch mooi aan het technologiepark van unief gent in een labo... Veel zwaarder volgens haar. Omdat je... Veel van chemie enzo moet kennen.  Maar is dat zoveel zwaarder.?
Ik sta in 2 ploegen (vroege shift elke dag om half 4 opstaan omdat zoontje bij meme gaat) En run ook een huishouden. Ik kom handen te kort en soms helpt mijn moeder me...
Mn zus vind me een luierik... een profiteur en maakt me altijd belachelijk over hoe DOM ik wel ben... MAAR mijn zoon is gezond, altijd proper gewassen en verzorgd ,  krijgt 80% in de week verse voeding (ook soms potjes als we echt geen tijd hebben of papa liever wat lui is ;-) )Ik heb ene huis te onderhouden en een job om alles te betalen en te leven... Ik ben echt stikkapot op het einde van de week... Maar nog altijd kijkt mijn neer op mij...

Mijn zus woont nog thuis (wie is er dan lui???) en alles wordt voor haar gedaan... En op de koop toe gaan zij en haar vriend gaan samen wonen in een huis van de opa van haar vriend... Goedkoper kunnen huren en als hij sterft krijgt hij het deel van zijn vader en moet hij zijn oom uitbetalen!!!!
Terwijl mijn zus haar hele leven zulke cadeau's krijg moet ik er voor gaan werken!
in 2 ploegen fulltime... En wacht ik met ouderschapsverlof op te nemen in 4/5 als zoon naar 1ste leerjaar gaat... Dan heeft hij me pas echt nodig voor huiswerk enzo en om hem te steunen als hij het even moeilijk heeft...

Mijn moeder verwijt me dat ik altijd een moeilijk karater heb gehad, maar snapt ze nu echt niet dat ik altijd meer heb moeten knokken dan mijn zus? Dat ik anders ben, niet de leerknobbel die ze het liefst wou...

Maar wat er ook van is mama, ik heb tenminste mijn huis omdat ik er zelf voor gewerkt heb, samen met vriend.. Geen huis van een opa goedkoper gehad. £Alles ingericht naar ONZE smaak (enkel in keuken een compromis gedaan ;-) )Maar ik heb het gevoel dat mijn zus HAAR zin moet krijgen in alles. Ik ben misschien 'minder' in je ogen... Maar ik denk.. dat mijn vriend en ik een echter leven leiden dan mijn zus. Met ruzies en gebreken... Wij leven niet in een illusie dat alles perfect is of moet zijn. Zelfs met geld te kort zijn we nu creatief aan het omspringen. Terwijl mijn zus mijn ogen wilt uitsteken...

Ja mama ik ben een echte persoon en niet iemand die je wilt dat ik ben... Ik ga me hier ook uitslaan zonder je hulp. Of toch met minder hulp dat mijn zus kreeg en krijgt... Omdat ik altijd heb moeten vechten. dus nu ook.

Ik ben IK. Met gebreken die ik aanvaard... Doe jij dat nu ook eens voor mij... Ik ben geen perfecte dochter... Maar ik speel geen komedie om de beste te zijn zoals mijn zus...

395 x gelezen, 0

reacties (0)


  • LenaA

    Heel mooi geschreven, en je mag zeker trots zijn op jezelf, je gezin en je zoontje!

  • mamamarlon

    Heel mooi omschreven en blijf wie je bent meid en verander voor niets of niemand ook al verwachten ze dat van je. Ooit zullen ze erachter komen dat jij ook perfect bent en alles doet op jou manier

  • belgje2010

    Goed gezegd ! en je zeker niet laten doen!

  • wonderchild

    Sterkte en goed geschreven!! Kus

  • ~MommyLovesYou~

  • jay-ta17

    mooi geschreven wees trots op jezelf meid!!