Einde 2,5 jaar borstvoeding

Na ruim 2,5 jaar borstvoeding aan mijn zoon te hebben gegeven, lijkt het er nu toch echt op dat deze periode voorbij is. Precies 2,5 jaar vol gemaakt en daar ben ik best trots op. De laatste tijd kwam hij alleen nog als hij erg moe was of wanneer hij troost zocht nadat hij gevallen was. Dan lurkte hij een tel en dan was het klaar. Ik geloof dat door de zwangerschap mijn productie ook stil is komen te liggen en dat het daardoor ook gestopt is. Wat heeft moeder natuur dat mooi geregeld. Ik was er zelf emotioneel gezien ook wel klaar mee. Vlak na zijn geboorte heeft het flink wat bloed, zweet en tranen gekost om de borstvoeding op gang te brengen. Mijn fingerfeeding, kolven en de hele rataplan. De kraamverzorgster had er nog weinig vertrouwen meer in, maar we hebben stug doorgezet. De eerste 4-6 maanden vond ik echt loodzwaar en pittig om te voeden. Ik had het idee dat ik nergens anders aan toe kwam en de hele dag niets anders deed dan voeden. De nachten vond ik ook vermoeiend maar ook wel weer heel mooi. Zo sereen, rustig en een intiem moment van ons tweeën. Vanaf het moment dat bijvoeding aan de orde kwam, kreeg ik ook iets meer rust en kon ik er steeds meer van gaan genieten. Hoe minder 'noodzakelijk' het werd, des te relaxten vond ik het worden en kon ik er meer van genieten. Zo lang zelfs dat ik nu precies 2,5 jaar gevoed heb. Bij mijn dochter heb ik 4 maanden lang gekolfd, zij kreeg alles via de sonde en daar ben ik achteraf ook best trots op. De voedingsassistenten van de IC kwamen speciaal nog bij me toen ik stopte om me te complimenteren dat ik het onder die omstandigheden zo lang had volgehouden en dat ik in hun top 3 van 'lang-kolfsters' stond. Vanwege de hoge stress en dat ik nauwelijks van de stress kon eten en ik niet regelmatig kon kolven kwam mijn productie nooit echt fatsoenlijk op gang. Dat maakte me bij mijn zoon ook best onzeker of ik überhaupt wel in staat was om borstvoeding te kunnen geven. Gelukkig blijkt dat zelfs heel goed te gaan. Mijn idee van tevoren was om tot zes maanden te voeden en dan af te gaan bouwen. Het liep toen zo goed en zoonlief en ik vonden het beiden zo makkelijk en prettig dat ik het op eens gegeven moment maar heb los gelaten en dacht: ik zie wel wanneer het stopt. En zo ben je 2,5 jaar verder! Ik hoop nu bij ons derde kindje, mijn tweede meisje weer borstvoeding te mogen geven en ik zie wel hoe lang het feest van de borstvoeding deze keer weer mag gaan duren! Dan hebben alle drie mijn kinderen geprofiteerd van datgene wat borstvoeding te bieden heeft. 

Mijn eerste zwangerschap zweefde ik op een roze wolk, die helaas overging in een grote nachtmerrie en zweefde ik alleen nog maar tussen hoop en wanhoop,

Mijn tweede zwangerschap eindigde vroegtijdig met 8 weken in veel verdriet

Mijn derde zwangerschap eindigde in een levensgevaarlijke situatie met veel paniek en stress en daarbij verloor ik een stukje vruchtbaarheid

Mijn vierde zwangerschap beleefde ik in en vanuit angst, maar resulteerde in een droom van een zoon

Mijn vijfde en waarschijnlijk laatste zwangerschap beleef ik vanuit enige angst, maar vooral ook vanuit hoop dat alles goed mag gaan en onze droom compleet maakt...