Het Goede Geluk

Al 7 jaar wilden we een kindje. 3 Jaar geleden zaten we al bij een gynaecoloog om uit te vinden wat er nu steeds fout ging. Echter, bij onderzoeken werd niets gevonden en we weten het aan de operatie en bestraling die mijn man al verschillende keren had ondergaan vanwege schildklierkanker. Dit betekende namelijk in de praktijk dat we iedere keer na een behandeling weer een half jaar tot een jaar moesten wachten voordat we weer aan kinderen konden denken!

De humor van het leven...

Juni 2010 voelde ik daarnaast ook alweer een blaasontsteking opkomen: broek zat niet lekker, krampachtig gevoel, precies hetzelfde wat ik exact het jaar daarvoor EN het jaar daarvoor had toen ik ook al aan de ontstekingen ging!

Naar de huisarts.
Ontsteking? Nee hoor. Maar ik moest vooral maar veel cranberrysap drinken want misschien voelde ik em gewoon al aankomen.

De week daarna weer naar de fertiliteitsarts (mevrouw Geluk, kan het mooier?) om toch maar te bespreken wat de opties voor IVF waren, want intussen was ik wel al 39.

Opnieuw alle onderzoekjes door, uitgevonden dat mijn linkereistok eigenlijk al verschrompeld was (schok!) en de daarbij behorende teleurstelling. Ze kon echter wel zien dat er aan de rechterkant een eisprong was geweest, want het eizakje zat er nog.

Ik snel rekenen....zakje nog zichtbaar? Volgens mijn berekening was het al 2 dagen geleden en had-ie al verschrompeld moeten zijn!

Stille hoop.

Nog een week later...niet ongesteld.
Snel de test erbij gepakt en krijg nou wat: positief??

Die ochtend heb ik de positieve test op het bureau van mijn lief gelegd voordat hij beneden kwam. Slaapdronken stommelde hij de kamer binnen, pakte de test op, herkende deze niet en legde het weer weg...tot een minuut later. Hij pakte de test opnieuw, keek nog eens goed, keek naar mij en was plotseling klaarwakker toen een grote grijns zich op zijn gezicht vormde.

De week daarna hebben we de IVF bespreking maar afgezegd...die blaasontsteking zette ook nooit door want dat was waarschijnlijk de eerste groeikramp....

Nomen est omen.