(verslag) aan de CTG..... alarm!

Gisteren had ik een afspraak in het ziekenhuis voor een CTG scan,

dit wordt standaard gedaan op het einde van de zwangerschap, en stond dus al van in juni gepland.

Ik was erg blij dat ik aan de CTG mocht, want ik heb sinds enkele dagen erg veel last van harde buiken!

Mijn afpraak was om 3:45, ik was er ietsje vroeger dus moest ik wachten op de afdeling materniteit. Vriendlief moest werken en zijn zus ging mee voor 'emotional support' :) plots zegt ze 'luister eens goed...', we konden gewoon een vrouw horen bevallen!! Het klonk best ver weg, maar ze schreeuwde zowat het hele ziekenhuis bij elkaar (fijn, dus dat staat me over enkele weken ook te wachten...)

Goed, dan was het mijn beurt om aan de monitor te gaan. Enkele minuutjes nadat de riemen waren bevestigd kreeg ik al een eerste harde buik, 4 minuten daarna nog eens.. dit maakte de verpleegster al een beetje ongerust. Toen ging ze weg en bleef ik alleen achter in dat kamertje, geen probleem, ik had een boekje om wat te lezen dus de tijd ging wel vlug voorbij gaan..

Plots voel ik een best wel pijnlijke harde buik, dus ik keek op de monitor om te weten welke waarde dat gaf.. bleef het gewoon op 0 staan!! Dat apparaatje zat los!! Dus ik duw op de alarmbel.. tegen dat het apparaatje weer op z'n plaats zit zijn er 10 minuten (en twee contracties) niet geregistreerd..

De verpleegster bleef er nog even bij, omdat ik toch wel erg veel harde buiken kreeg.. op het blaadje dat de scanner 'afprint' kan er een maximum spannings waarde van 100.. ik kreeg contracties met een waarde van 120. Niet echt normaal dus.

Volgens de verpleegster was het beebje aan het 'sudderen', en met een regelmaat van 1 contractie per 4 minuten zou ik waarschijnlijk in het ziekenhuis moeten blijven. Ik kreeg meteen een pak uitleg over de bevalling, wat er ging gebeuren,.. maar eerst moest ik nog op gesprek met de gyn.

in de wachtkamer moest ik 40 min. wachten (fijn hoor, maar hij kon er zelf niks aan doen.. bevallingen kun je niet plannen natuurlijk). In die tijd zag ik één meisje en haar moeder van bij een andere gyneacoloog komen, ik schat het meisje zo'n 15.. zowel zij als haar moeder keken erg bedrukt.. moeder had echo foto's in haar handen.. tja.

Een vrouw in de wachtkamer (die zelf al een flink buikje had) begon te huilen toen ze me zag, waarschijnlijk had ze net erg slecht nieuws te horen gekregen :( echt rot!

Dan was het eindelijk mijn beurt om naar de gyn te gaan, van zijn assistente kreeg ik ook meteen de vraag of vroeggeboortes in de familie zitten, ik kreeg uitleg over de risico's bij bevallingen aan 36 weken.. normaal moet je op 38 weken nog eens op controle, maar ze durfde me die afspraak niet te geven..

Ik helemaal in paniek natuurlijk haha

Toen ik bij de gyn mocht leek hij zich helemaal niet ongerust te maken, beebje is nog niet ingedaald en ik heb ook nog geen ontsluiting.. dus was voor hem alles in orde. Al moest ik me wel voorbereiden op nog minstens twee weken (!!) van contracties elke 4 minuten!!!! Jaaa hallo!!

Echt pijnlijk zijn die contracties niet, maar ze zijn natuurlijk wel behoorlijk irritant!

Als ze pijnlijk worden, als ik bloed of vruchtwater verlies, dan moet ik meteen naar spoed..

maar wat is 'pijnlijk'? Dat is toch erg relatief? Wat ik pijnlijk vind kan iemand anders gewoon irritant vinden, en omgekeerd..

Vanochtend verloor ik best veel vocht, maar is dit nu vruchtwater of erg dunne witte vloed? Moeilijk toch?

Over twee weken heb ik nog een afspraak.. ik hoor het dan wel!

Liefs x x x