Up`s en Down`s

Vanmiddag hadden we onze allereerste echo, omdat ik al een week of twee bruin oud bloed verloor. Wat mooi om te zien. Een prachtig kloppend hartje. En de zekerheid dat alles goed zit. Intens geluk! Trots lopen we met een mooie echo-foto de praktijk uit. Manlief direct door naar zijn werk met een grijns op zijn gezicht en ik de rest van de dag kijkend naar die mooie echo. Ons allereerste wondertje.

's Avonds maak ik er een lekker rustig avondje op de bank van. Glaasje sap en druiven erbij. Hondje op schoot en wondertje in mijn buik. Wat is het leven toch mooi! Totdat ik naar de wc ging. Ik voelde een vloeistof lopen waar het echt niet hoorde. Rood. Huilend hing ik aan de telefoon met het spoednummer van de verloskunde. Ze bracht me een beetje tot rust. Ze zei dat dit vaker voorkomt en uiteindelijk niets aan de hand blijkt te zijn. Zolang ik maar geen krampen krijg. Ik ben er helemaal niet gerust op. Ik duim als een gek dat het nog gewoon goed is. Ik praat tegen mijn buik. Blijf alstjeblieft zitten en houdt vol. Ik wil je vasthouden met oud en nieuw, lief klein wonder.