Over het algemeen ben ik dolgelukkig om mama te zijn, ben stapelverliefd op het allermooiste wat me overkomen is maar soms..... Is het ook zo vermoeiend, de onzekerheid, de gebroken nachten, dan ben ik een fruithap aan het geven mept hij nog even snel met zijn handje midden in de fruitsmurrie precies op mijn broek en shirt.. Blijven lachen.... bij een boterham word alles weer vakkundig naar buiten gewerkt precies op zijn kop op de (inmiddels vol vlekken) vloerbedekking. Als ik hem optil word ik even van een bos haar afgeholpen, waar ik ben wil hij ook zijn (is natuurlijk een megacompliment) anders is het brullen..Maar het gekke is als ik een megalach krijg ben ik alles weer vergeten en smelt ik voor zijn charmes...
Is het bij jullie altijd leuk en dolle pret? Of zijn jullie ook weleens versleten en verlangen jullie ook wel eens naar een nacht doorslapen? En naar een gestroomlijnde huishouden?
Liefs
reacties (0)