Welkom Mels Matthew

Zondagmorgen 19 juli om half 8 braken als een totale verrassing mijn vliezen, na een vreugdedansje gedaan te hebben was ik er van overtuigd dat ik 's avonds mama zou zijn van mijn 2de zoon.Dat liep anders ik voelde wat gerommel in mijn buik maar echte weeën kreeg ik niet. Ik had me zo verheugd op een thuisbevalling maar aangezien je maar 24 uur mag wachten met gebroken vliezen werd het toch het ziekenhuis. Ik had daar 2cm ontsluiting, er werd gelei ingebracht (om 8 uur) en de weeën kwamen vrij snel om de 4 minuten, om 13.00 werd er weer gekeken en wat denk je? Pas 3 cm!!! Nog een keer werd er gelei ingebracht en toen kwam de weeënstorm op gang het was haast niet op te vangen, maar de ontsluiting kwam wel snel want om 16.10 na 1 perswee in 1 minuut lag mijn in blakende gezondheid zoon "Mels Matthew"op mijn buik...Uiteindelijk was het allemaal toch weer meegevallen. Omdat de vliezen langdurig gebroken waren moesten Mels en ik 24 ter observatie in het ziekenhuis blijven, Mels lag heerlijk tevreden naast me.Ik had wel gezien dat hij met z'n handjes wat lag te fladderen maar dacht het wat stuipjes waren. Toen we eenmaal thuis kwamen kwam de kraamhulp alvast even langs en merkte ook het fladderen op, het bleek dat hij suiker tekort had en moest direct extra melk hebben om dat op te lossen (ik geef borstvoeding en waarschijnlijk had hij nog niks binnen gekregen) De volgende dag werd Mels misselijk dat hij bleef spugen.Waarschijnlijk aardig wat vruchtwater binnengekregen, na een paar dagen misselijk te zijn geweest en een beetje slap ging het gelukkig iets beter.Omdat hij iedere keer afviel ben ik gaan kolven en zie nu precies wat hij binnen krijg, nu gaat hij gelukkig groeien. Het is een ontzettend lief mannetje, tevreden en rustig. Alleen zijn ritme is nog 's nachts zodat zijn vader en ik er als 2 zombie's uitzien, ik heb begrepen dat het ongeveer 2 weken duurt voordat ze een ander ritme krijgen dat geeft dan weer hoop ;)

Het is toch bijzonder: 9 maanden zat hij in mijn buik,ik was nieuwsgierig naar het wonder dat zich ontwikkelde als klein mensje onze zoon en broertje. En nu we raken niet uitgekeken gesnuffeld, wat een geluk!!

Welkom Mels