Afgelopen woensdag (21-01) mochten we een echo laten maken, met z'n drieën waren we diep onder de indruk (man-zoon-ik) Het was al volop aan het bewegen en ik bleek 4 dagen verder te zijn. 13 jaar geleden kreeg je je eerste echo pas na 20 weken, dit is wel heel erg prettig... Mijn zoon heeft zich nu al de rol aangemeten van grote broer, dit had ik nooit durven dromen. In het begin reageerden hij enigszins geschokt op het nieuws dat hij een broertje of zusje zou krijgen, logisch natuurlijk als je al 12 jaar alleen bent met alle liefde, aandacht en zorg voor je alleen! Toen we hem overtuigd hadden dat hij echt altijd bijzonder blijft, en dat we hem echt nog wel helpen met z'n huiswerk, en dat we hem altijd een lieverd blijven vinden, was hij om... Zo zei hij: Mam, als ik eerder thuis ben dan jij uit je werk haal ik de baby uit de creche (zo lief...) En hij heeft ook al aangeboden om te assisteren bij toekomstige kinderfeestjes, 's morgens vraagt hij elke morgen: Mam hoe voel je je? Zo vreselijk lief...Wat heb ik toch een fantastische zoon.. :)
reacties (0)