Bevallingsverhaal Liza

Na 2 weken even tijd voor mijn bevallingsverhaal.

Maandag 19 nov even naar de gyn gebeld voor een extra afspraak. Voelde me niet zo goed. Moe, rugpijn, sterretjes zien, en gewoon helemaal op. Niet meer kunnen lopen ed. Ik dinsdag om 9 uur even op controle. Samen met de gyn een datum geprikt voor de bevalling. De baby zou weer vrij groot zijn rond de 9 pond met 40 weken. Dus we gaan voor een bevalling met 38 weken. De 28ste zou ik ingeleid worden. Prima. Een weekje kon ik het nog wel uithouden. Ik moest tenslotte nog naar de kapper (iedere vrouw wil er goed uitzien in haar kraambed tog :P) en nog even een gipsbuikje maken. Tog wel erg leuk voor later.
De gyn wilde ff inwendig onderzoekje doen. 2cm heel mooi :D dus er kan ingeleid worden volgende week. En omdat ik sterretjes zag voor de zekerheid ff urine inleveren en bloedprikken!! Daarna half uurtje aan te ctg wachten op de bloeduitslag.

Ik aan de ctg...hartslagje van onze meid ging niet meer naar beneden. Continu 170-190. Te hoog dus. Nog maar half uur langer aan de ctg. ik om 11uur eraf gehaald. Ik voelde me ondertussen zo suffig...mn ogen vielen steeds dicht. net of ik een week niet geslapen had. Weer terug bij de gyn om de resultaten te bespreken van de bloed en urine test en van de ctg. Helaas waren die minder goed. Mijn glucose was 10....en het hoge hartslagje vonden ze ook niet zo fijn. Conclusie...de baby wil er nu uit! sorry? Heeft u een koffertje met spulletjes bij?! Sorry. Nee. Ik moet nog naar de kapper en gipsbuikje maken. Bovendien kan ik helemaal niet bevallen vandaag, want mijn zus is jarig! Ik moet nog even naar huis, want mijn dochtertje moet ik zo ophalen van kdv. Hele doos tissues erdoor heen ondetussen. Het lijkt me verstandig dat u even u man opbelt....Liefje...sniksnik. Wil je nu komen. De baby moet eruit :P he....dat kan helemaal niet. je belde net en toen zei je de 28ste. Tsja. Verandering van plan? achteraf vind ik het allemaal behoorlijk hilarisch. Ik maar huilen en huilen. De gyn maar zakdoekjes brengen.

Nou affijn. Ik bedaard, en naar de verloskamers dan maar. Brr. Wat doe ik hier. Weer aan de ctg. Ondertussen manlief naar huis die een uur moest rijden. Vluchtkoffertje verder ingepakt thuis...toen hij ook van de partij was hebben ze mijn vliezen gebroken en hups, oxytocine erin. En daar kwamen de weeen al. Ze waren heel goed te doen. Wel pijnlijk, maar wel met fijne pauze van 2 min ertussen. Na 1.5 uur goede weeen zat ik al op 5 cm. Dus dat ging goed. We hadden er ook goede moed in! Na 2 uur weer getoucheerd nog steeds 5 cm. Helaas. De weeen werden aardig killing, dus ik kreeg een pijnpompje. Ik werd er aardig zweverig van. Maar de weeen werden niet minder pijnlijk. Om 12 uur snachts nog steeds maar 5cm en nu werd ik dus wel pist!! Er was afgesproken met mijn gyn dat ik een ks zou krijgen als ik lang op een bepaalde aantal cm bleef hangen omdat het kindje er dan niet doorheen zou passen met mijn geschiedenis (ons eerste dochtertje is geboren met een schouderdystocie, schoudertjes die niet door je bekken passen en dus blijven hangen.) maar daar wilde deze nacht gyn nix van weten. Hup ruggenrpik erin. en pomp idioot hoog zodat ik meer cm zou krijgen. En daar waren ze...de beruchte persweeen rond 3 uur snachts. Team werd weer opgeroepen en ik kon gaan persen. Wat een hel. Ik voelde weer dat de baby niet paste, en ik was zoooo blij toen ik ze zag aankomen met DE schaar! Heerlijk! Knip, en daar kwam het hoofdje. Maar weer die schouders die achterbleven. Dat was even pijnlijk maar ze kon ze goed loshalen. En toen mog ik ze aanpakken. Onder dr schoudertjes zo het laatste stukje uit mezelf trekken! Zo gaaf gevoel! Gelijk hoesten en proesten, huilen. Hallo wereld! na 8 min persen was ze er dan eindelijk!

Helaas wel aantal hechtingen gekregen. maar het was het allemaal waard.

Welkom in onze familie Liza.
21 november 2012.  52cm groot 4550 bloot!
Wat een gewichtje voor een randprematuur!!