Mijn bevalling

Mijn dochter is ondertussen al ruim 7 maanden! Maar als noch mijn bevallings verhaal!

Maandagochtend 18 oktober 2010. Ik zit lekker in bad, zoals echt ochtend. Normaal is het volop leven in mijn buik. Maar het blijft akelig stil....Na een paar porren in mijn buik krijg ik een mini response. Maar niet echt een flinke schop net als anders.Ik besluit naar mn moeder te bellen, die zei, gelijk je vk bellen. Ik bel een beetje ongerust mijn vk op, en vertel dat ik al 40+6 ben. Ze komt 2 uur later langs. Ze stelde mij voor om mij gelijk ff te strippen. Dat deed de stagiere wel even. Mijn aller eerste inwendige onderzoek. Ik ben een beetje zenuwachtig, maar het gaat goed. Mijn baarmoedermond is zo zacht als boter krijg ik te horen, en ze geeft mij zo 1,5 cm ontsluiting. Ze voelt ook het hoofdje draaien, maar nog steeds niet ingedaald. Ik ben enorm dik, maar ik spring nog zo opt bed...De vk's kijken mij vol ongeloof aan, he..Je bent nog heel flexibel voor je buik. Hahahaha, ja ik train elke avond om op bed te komen :P

Ik mag me om 15 uur in het ziekenhuis melden voor een ctg. Ik besluit om 4  trappen te lopen ipv met de lift! Veel lopen, dan vordert je ontsluiting. Af en toe voel ik een krampje, het is niet noemenswaardig. De 20 min die ik aan de ctg zou moeten werden ineens 2,5 uur. Het ging niet lekker met de babe. Hartslagje van rond de 200, en het leek wel of ze de maraton aan het lopen was. Allleen maar getrappel. Ik had ook iets verhoging, en ik moest mij om 20 uur s avonds weer in het ziekenhuis melden! Ik ben nog maar even boodschappen wezen doen enz. De tijd schoot maar niet op! Om 20 uur weer naar het ziekenhuis, veel lopen...en weer meer als 2 uur aan de CTG! Het ging nu weer goed met ons mensje. Maar werd toch weer even gestript! Auauauauauaua ik heb ook gevoel idioot dacht ik. Toen ze haar hand terug trok zag ik allemaal bloed, ik schrok. Nix aan de hand. Beetje bloeden mag. Ik had al 4cm Zo dat schiet op dacht ik. Maar even een echo gemaakt omdat Eva nog steeds niet in mijn bekken lag. Toen kreeg ik voor het eerst te horen wat ik allang dacht. Je kindje is heeeel groot. Mijn is altijd bij elk onderzoek gezegd, je krijgt een klein kindje. Zit onder het gemiddelde! Nou en dacht ik. Maar ik moest nu toch wel ff slikken! Ze kon mij niet vertellen hoe groot het was. Het paste niet meer in het beeld...Ook had ik bijna geen vruchtwater meer. Oei. Dit word nog serieus ook dacht ik...Laat me maar ff bevallen dan hoor, dan ben ik ervan af! Er werd een gyn ingeschakeld....Een ouwe vent! Ik dacht neeee jij blijft van mij af. Geen vent aan mijn spulletje, en zeker niet zo'n ouwe rokken jager! Hij kwam mij alleen even vertellen om 12 uur snachts dat ik moest blijven, en dat ze de volgende ochtend mijn vliezen zouden breken. Ik dik in tranen! Helamaal overstuur. Ik moest helemaal alleen slapen, en mn lief mocht niet bij mij blijven. Nouja...hormonen natuurlijk.

Daar lag ik dan. helemaal alleen op zo'n stink kamer, ik lag op de kraam afd. Allemaal babies. En ik...ik lag daar met mini weeen. Het voelde niet lekker, en ik dacht, ik ga bevallen. Maar niet dus. Om half 5 ben ik doodmoe in slaap gevallen. 7 Uur stond de wekker, lekker douchen en scheren voor de laatste x met een dikke  buik. Gek, ik maakte me helemaal niet druk. Manlief was er ook vroeg. Nog even aan de ctg. En hup naar de verloskamer! Het eerste wat ik dacht. Oh neee. wat een ellende! Hahaha. Zoo heet, die enge megalamp op mn kruis! Brrr. Wat is dat voor apparatuur...? Ze gaan toch nix met me uitfrete. Het was geen pretje.

Ze zouden om half8 mn vliezen breken, Het was volgens mij al bijna half 9. Er waren ineens 3 vrouwen mn kamer binnen gekropen. De vk die mij die avond bloederig had gestript kwam nu ook ff prikken. Het duurde voor mijn gevoel mega lang. Maar eindelijk was daar het hete water! Ik brande zowat mn reed had ik het gevoel. Ik vroeg gelijk...en?! Mooi helder water werd er al geroepen. Dat was ook weer een last die van me afviel! Ik barste in snikken uit. Iedereen om mij heen, gaat het? Heb ik je pijn gedaan? Nee het is gewoon ff vreemd als iedereen aan je zit te peuteren. Gelijk een infuus in je arm heerlijk, je mag zelfs zelf een plekje kiezen waar je hem wilt. Nou helemaal niet denk ik. Maar goed. Ding erin, was alleen voorlopig voor vocht. Een ding opt koppie van de kleine, en er klonk een mooi hartslagje door de kamer! Ik zat in het begin nog lekker met de laptop op schoot, lekker beetje forumme, spelletjes enz. Nou al snel kwam daar de tang! Brrr ze kwam ff het infuus met weeen opwekkers aanzetten. Nou dat heb ik geweten. Om 11 uur kon ik ze al niet meer weg krijgen. Zo enorm gemeen waren ze. Ik riep ook, stop dat ding gaat niet meer hoger. Moet ik dood ofzo :P Hahahha. Nee hoor niet perse. Om half 3 was er geen houden meer aan. Ik viel tussen de weeen door steeds flauw, alles tintelde, en ik had nog geen 7 cm.... schiet lekker op dan. Hyperventieleren. Dat kan er ook nog wel bij, nu we toch bezig zijn. Affijn, de verloskundige kwam weer ff spieken! Wat doet dat pijn zeg! Ik ging dwars door dat kut bed! Met je vingers in je baarmoedermond, ff voelen of de weeen wel goed zijn. Echt een helse pijn. Ja die waren wel erg sterk. Kind nog steeds niet ingedaald. Ze overlegden even, of een keizersnee, of nog ff proberen. De vk werd afgelost door n ander, en die vond dat we nog ff moesten proberen met een ruggenprik! Dan nog die weeen opwekkers wat hoger. Ze moest toch indalen. Heeeerlijk. Daar kwam intenist Barends, voor vrouwen in barenspijn. Zo stelde hij zich voor. Ik moest er noch om lachen ook! Affijn. Heeerlijk. Dat ding zat er zo in, en kwam een weee ik begon driftig met weg puffen, maar ik voelde de wee ineens niet meer. Dus ik zeg he, waar issie nou. Weg! Dan zit hij goed! Ik viel als een blok inslaap. Manlief ging maar even een luchtje scheppen.

Om half 6 kreeg ik me daarom een persdrang. Rond half 7 kwam er iemand. Nee nog niet ingedaald, persen heeft dus geen zin. Pfff hallo zeg. Hoe moet ik haar laten indalen dan? Ik mocht eigenlijk niet zitten ivm de ruggenprik. Ze waren bang dat ze me van de grond moesten halen. Maar om 8 uur toen ik eindelijk zat voelde ik ineens een vreselijke weee. Ow wat erg. Ik vroeg om een hogere dosis van de ruggenprik, maar dan kon helaas niet. Ik voelde een beweging in mijn buik, en ik voelde eva zo in mijn bekken glijden! Wat een heerlijk gevoel was dat. Helaas mocht ik niet persen want de vk was met een andere bevalling bezig! Dat wens ik niemand toe! Uren persweeen weg zuchten! On menselijk! Brrr.

Om kwart voor 9 was daar de vk. Ff toucheren. Ja hoor. Het is bijna zover. Ze moet nog een klein stukje zakken. Ik besloot daar niet op te wachten en ik ging voor het echte pers werk! De vk vond dat niet nodig, maar ik was te eigenwijs. Ik ging liggen, ik gaf een enorme pers, er werd ineens ho geschreeuwd, ze hadden geen schort aan, maar het hoofdje was er al bijna! De gyn werd gebeld. En ik had ineens weer 3 vrouwen om mijn bed staan :D Ik was lekker bezig ik pers nog een paar x, en daar was het hoofdje dan. Ik mocht zelf even voelen. Wouw. Heel fijn gevoel. Maar dan was er ineens paniek. De spil draai ofzo kwam niet! Een lang verhaal kort maken. Eva was veel te groot, en zat klem in mijn bekken! Daar was hij als noch.........De veel gevreese knip. Ik voelde hem en ik hoorde hem. Brrrr kgggg ofzo. :P Er kwam even iemand op mijn buik hangen. En er werd met allemacht aan het kopje getrokken. Ik ben behoorlijk zwaar van mijzelf. maar mijn billen kwamen van het bed! Dit gaat niet goed dacht ik nog. Stop, dat hoofdje gaat eraf. Maar daar was ze dan eindelijk om 21:09 2x omstrengeld door de navelstreng, een tikkeltje blauw, maar perfect!! Heerlijk. En nu heb ik rust dacht ik. Ze was o zo perfecht, mooi roze, en ze huilde al toen alleen haar hoofdje nog maar geboren was. Ik hield haar goed vast, voor mij was ze zoo klein en teer. Maar ik hoorde op de achtergrond. Zoo wat een peuter. Ik ben benieuwd wat die weegt! Ik nog steeds in de veronderstelling dat ik een jongen had gebaard. Totdat er iemand vroeg, wil je niet weten wat het is. Ik greep vol vertrouwen tussen de beentje...he waar zijn die balletje nou? Die kan ik toch niet gemist hebben? Ik zeg meer vragend als concluderend...En meisje? Ja, ja, Hoe heet deze mooie dame? Vol bleidschap en ongeloof hoor ik mij zelf zeggen: Eva!!

Ik dacht het gehad te hebben, maar dat was slechts een illusie! Het ergste moest nog komen! De placenta. Het is een fabeltje dat die er gewoon komt uitrollen. Het gevoel dat hij los scheurt van je buik is vreselijk. En dan die bovenste vliezen ofzo. Brr ik wist niet eens dat ik die had. Dan moest nog ff (haal dat ff er maar vanaf) alles netjes worden dichtgenaaid! Ondertussen lag Eva mij heerlijk aan te kijken! En ik genoot enorm van mijn kleine schatje! Ag, ik vond ze klein. 4595 Gram en bijna 55 cm was mijn schatje! Ze paste het opgewarmde pakje maatje 50/56 nog net! Heeft ze ook maar 1xtje aangehad! Maar wel opt mooieste moment van mijn leven! Mutsje op, en mijn geluk was compleet! Ik moest natuurlijk die avond weer blijven slapen. Maar dit x echt geen tranen!! Ik heb de hele nacht naar mijn dochter liggen kijken in het glazen bakje!

De geboorte van mijn dochter was tot nu toe de aller mooiste dag in mijn leven!!

(L) Eva (L)