spanning en sensatie.. nando gaat naar school. voor de zomer vakantie bleef hij vragen.. mama mag ik ook naar school,.. mama wanneer mag ik?,... mama ik wil nu.. mama.. mama.. mama. je get the picure... maar naar mate we dichter bij de daadwerkelijke 1ste dag kwamen werd nando steeds minder enthousiast. als ik hem vroeg.. nannie heb je er zin in.. nee! ik ga niet naar school. ik vind het stom.. ik ga echt niet. oww no! mijn hersenen maakte overuren. hoe ga ik hem weer enthousiast maken en hoe kan ik het aantrekkelijk maken. maar weet je.. dat gaat niet. nee echt niet. je kan allemaal leuke dingen vertellen maar het blijft feit dat het mega spannend is. en al smijn kinderen ergens slecht tegen kunnen is het spanning en zeker spanning om nieuwe dingen. dus ik heb het maar een beetje met rust gelaten en we hebben het er niet teveel over gehad. we vierde zijn verjaardag, we vierde het verjaardagsfeestje samen met ryu en toen werd het maandag.. de eerste dag na de zomervakantie.. tijd om naar school te gaan.
in de vakantie hebben we gympjes gekocht, er natuurlijk een broodtrommeltje en mooie beker.. nieuwe schoentjes, kleertjes netjes tasje,. ja alles was er. opstaan na een feestje is altijd moeilijk maar dit keer was dat alleen voor papa en mama een probleem. ik was snachts heel beroerd geworden en voelde me mega naar. koorts buikpijn alles erop en eraan. maar neits ging me weerhouden van de 1ste school dag van mijn moppie. de trommeltjes werden gemaakt, de bekers gevult en de tasjes klaargezet. nando wilde nog gel ( wil hij nooit?! ) en nu stond hij klaar. zijn tasje op zijn rug, fietsje stond klaar daar gingen we... pffieuw mama vind het moeilijk.
op school mogen we direct naar binnen, eerst brengen we guilliano naar zijn klas. ook voor hem is het allemaal weer even wennen. hij had gedacht dat hij naar een hele andere klas moest en andere kinderen en andere juf. maar al met al viel het mee. oww zegt hij mama ik zit gewoon nog in groep 1?! nee moppie groep 1 en 2 zitten in 1 lokaal.. nahh dat is stom zeg mam hahahah ik hield het niet meer. maar meneertje pakte het allemaal redelijk goed op en voelde zich best snel weer thuis. nando geeft guill nog even een dikke koekel en dan stappen we over naar de andere kant. zijn nieuwe plekje..
en daar staan zijn nieuwe juffies, oww jak mama vind het niets. door voorgaande problemen heb ik een beetje een anti gekregen. maar goed we stappen en soort van positief in.. ook voor nando. we doen zijn broodtrommeltje en beker in de bakken daarvoor bestemd en dan mag hij een handje gaan geven. goedemorgen wilma.. goedemorgen annelies. nando geeft wel een handje maar het gaat niet van harte. we zoeken een plekje en we lezen een boekje. nando is stil en kijk om zich heen.. dan kijkt hij me aan en vraagt om een koekel.. dat betekent voor mij... mama hou me vast ik vind het spannend. we mogen ook nog even een stickertje kiezen voor zijn stoeltje, kapstokhaakje en andere spulletjes die voor nando bedoelt zijn. hij kiest een rode sticker met een eendje erop. ( zo schattig, ik had een raceauto verwacht oid ) we doen nog 1 kus en een koekel en dan moeten we gaan zwaaien. poehee dat valt zwaar, nannie zit binnen met een trillipje en traantjes over zijn gezichtje.. mama staat buiten met papa te zwaaien en de tranen weg te duwen. blijven lachen, gooi kusjes de lucht in draai je om en loop weg. bahh zo naar.. maar dit soort dingen horen er bij en je moet door zetten. gelukkig heeft hij een wen dag en mogen we hem om 1 al weer gaan halen. ik duik direct me bed weer in om me om half 1 weer aan te kleden om mijn vriendje te gaan halen
we zijn iets te vroeg en kunnen nog even spieken wat meneertje aan het doen is. hij zit met zijn trommeltje en beker aan de midden tafel en eet gewoon net als alle andere kindjes en kijkt ondertussen een filmpje ( dit doen ze tijdens het eten ) wat is hij nog klein.. maar wat is hij al groot en zie hem nou zitten.. mijn kanjertje.. mijn baby.. mijn echte kleuter al! eenmaal klaar met eten heeft hij ons door en rent hij naar me toe. een dikke knuffel, dag juf tot morgen en we gaan. heerlijk om zijn kleine handje al weer vast te hebben. ik weet het, het is maar een ochtendje maar toch. w onderweg naar huis vragen we natuurlijk wat hij allemaal gedaan heeft. er is een puzzel gemaakt, teken en er is buiten gespeelt. hij mocht ook nog even knuffelen met guilliano want hij misde mama zo.. en een knuffel van je broer helpt dan wel. onderweg verteld hij dat hij naar de wc is geweest. opzich niets bijzonders maar.. hij moest poepen en hij had geroepen en geklopt en gebonkt maar er kwam niemand hem helpne zijn billenvegen,.. dus hij had het zelf gedaan. maar ik weet nog steeds niet of hij het nou trots vertelde of lichtelijk geirriteerd dat hij niet geholpen werd.. of allebij ?! nou goed hij had het zelf geregeld en hij had zich prima vermaakt.
samen duiken we weer het bed in, en kijken we lekker tekenfilmpjes en doen we niks tot we guilliano weer mogen halen. ook nu weer ben ik erbij. ziek of niet.. ik kan mijn jongens hun eerste dag niet missen. ook guilliano had het erg naar zijn zin gehad. hij was wel erg moe maar wilde al direct met iedereen spelen. gelukkig maa rhet kan ook heel anders :)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
de ochtend van dag 2 ging al weer wat moeizameer, wakker gemaakt worden is nooit leuk. maar ook nu weer hetzelfde ritueel, trommeltjes, bekers, tasjes en gaan. het afscheid met guilliano ging weer prima. hij is er al zo aan gewent en doet gewoon wat hij moet doen. nando had erg veel moeite en weer de traantjes de extra koekels en we zwaaien weer. dat snoetje.. pfff met pijn in mijn hart en tranen in mijn ogen ga ik weer naar huis. niet tof dit soort dingen maar het hoort erbij. wel heeft meneer deze ochtend zijn luizezak gekregen en zit de sticker op zijn stoeltje en bij zijn naam op het kiesbord, dat maakt hem al iets vrolijker. we hebben besloten dat hij deze week halve dagen doet en dan de week erop hele dagen erbij probeert. we zullen zien.. spannend.. maar hij doet het erg goed. we kan hij spontaan gaan zitten snikken en echt intens verdrietig zijn, niets helpt alleen even koekelen met zijn broer of samen spelen maakt het beter en gelukkig doen de juffen dit ook. ze spelen samen buiten, helpen elkaar. ben ehct trots op ze.. op nando om dat hij doorzet en geen drama maakt, en trots op guilliano omdat hij z;n goede grote broer is. hij helpt, troost en probeert met zijn zottigheid weer een lach op zijn broertjes gezicht te toveren.
reacties (0)