Weer eens een keer

het is al weer een hele tijd geleden dat ik een blogje geschreven heb. vooral omdat ik gewoon erg druk ben maar ook omdat ik mijn weg in het  nieuwe babybytes niet zo kan vinden.

er is best een hoop verandert en daar moet ik nog steedsa aan wennen, ander huis andere omgeving ander werk.. het is best wel aanpassen allemaalvoor mij. maar ook wel voor charles en mijn mannetjes. sinds we verhuist zijn is guill lekker naar school en nando hebben we nog heerlijk even thuis. guilliano doet het goed op school ,hij vind het leuk heeft aardig wat vriendjes. regelmatig is er een speeldate en hebben we een huis vol gekkigheid. mijn nieuwe baan is erg leuk, geen vreemde fratsen, geen rare tijden gewoon werk en leuke collega's. charles zorgt die dagen natuurlijk voor de mannen en zodra ik thuis ben is het weer heel de tijd mama mama mama... aan de ene kant is dat een heerlijk gevoel maar aan de andere kant kan het me soms wat teveel worden. ik hoor het in een uur wel 200x.

nando is een rauwdouwer, hij vind heel veel leuk, is lief knuffelig en gezellig maar als hij zijn zin niet krijgt of bvoos is over het een of ander dan vliegt er regelmatig speelgoed door de lucht, stoeltjes liggen om of er word met de deur gegooid. aghh het hoort erbij en we corrigeren hem dan ook wel maar soms is het gewoon te grappig, z;n klein kereltje dat brult als een bouwvakker hahah. hij is nog steeds wat aan de flinke kant maar langzaam aan gaat hij toch de lengte in. nando doet alles op zijn eigen manier en wanneer hijeraan toe is. waarom zou je fietsen als je een loopfiets heb? waarom zou je rennen als je ook gewoon kan lopen? nando is soms liever lui als moe en wil vooral niet gepushed worden. hij doet het wanneer het voor hem goed voelt en hij zeker is dat hij het kan. slapen doet hij gelukkig prima, 5 uit de 7 dagen van de week slaapt hij redelijk snel in en slaapt dan vervolgens de hele nacht door om pas rond half 8 weer wakker te worden. zo mooi alshij dan smorgens naast me bed staat en heel lief zegt, ik heb goed in me bed geslapen he! mag ik dan nu even bij jou liggen en koekelen? want koekelen, kussen, knuffelen en dat soort dingen vind hij toch wel heel erg fijn en dat doen we dan ook de hele dag door. voor hoelang nog ? toch ? ik geniet er met volle teugen van. hij word toch al veel te snel groot.

guilliano doet het ook erg goed, zoals ik al schreef heeft hij het naar zijn zin op school, is vaak opgewekt gezellig en erg fantasierijk. echt vertlellen over school doet hij niet. ik moet het echt uit hem trekken, soms probeer ik dit nog maar steeds vaker laat ik hem gewoon en komen de verhalen vanzelf. meestal net voor het slapen maar ook wel eens dagen na het feit. slapen blijft een dingetje met hem, bijna elke nacht ligt hij tussen ons is. inslapen vind hij moeilijk en hij houd zichzelf erg wakker. als hij eenmaal slaapt is dat meestal tot een uur of 3 en dan komt hij naar ons toe. maar om nou te zeggen dat hij wakker is op dat moment? meestal kruipt hij naast ons en valt direct weer in een diepe slaap. de ochtenden zijn danook weer wat 'zwaar'want meneer vind op staan echt een ramp. ik ben zeker een goede 15 a 20 minuten bezig met hem wakker maken, uit bed halen, aankleden en naar benede krijgen. ik heb hem al heel vaak opgetilt uit bed en naar benede mee genomen in de hoop dat hij benede sneller wakker word... helaas werkt niet heel goed en is hij dan helemaal sago. maar goed we moeten eruit en we moeten aankleden eten en naar school. dus pech voor hem.. en mij want echt leuk is de ochtend dan meestal niet. gelukkig is hij tegen de tijd dat we op school zijn vaak al bijgedraaid en wel weer gezellig.

deze periode is soms wel wat lastig, je moet de een uitleggen dat de ander soms wel dingen mag die hij niet mag of andersom. zoals alle jongens blijkbaar doen word er regelmatig een beuk uitgedeelt om vervolgens wanneerik er iets van zeg er een front tegen mama gevormt word?! als ze beide spelen is er altijd 'gezellig herrie' en niet een beetje maar heel heel veel!! soms doe ik gewoon mijn oor en oogkleppen op en laat ik ze lekker gaan. ze hebben gewoon mega veel energie ( iets wat ik soms niet echt ) dus herrie, rennen, boxen, en vies worden horen daarbij. ik heb me erbij neer gelegt dat ik standaart volle wasmanden heb, dat de machines overuren draaien en ik volop moet strijken. ik vind het prima, mijn kinderen hebben een leven, hebben een jeugd en genieten, ontdekken, ontwikkelen en ondervinden van alles.

zelf zit ik niet heel lekker in me vel, we hebben 3 nieuwe icsi pogingen gedaan waarbij ik 3 keer een positieve test had om vervolgens het binnen no time weer kwijt te zijn. voor de derde poging zijn we zelfs helemaal op nieuw begonnen met hormonen en spuiten en echo's etc. we hadden prachtige resultaten maar toch mocht het niet zo zijn. dit heeft best een zware last op mijn schouders gelegt, helemaal nu charles het niet meer weet en het erbij neer wil leggen en geen 3de kindje meer wil. misschien heeft hij gelijk,.. misschien?! maar mijn hele hebben en houwe schreeuwt om een baby. nog 1x een klein mensje bij ons nog 1 keer z'n geweldig mooie dikke in de weg zittende buik. nog 1 keer alles. maar ja je doet het samen en niet alleen en ik ben bang dat ik dit keer echt an het kortste eind trek. en dat moet ik dan een plekje geven, en dat.. ja dat vind ik heel moeilijk. verder doet mijn lijf ok niet helemaal wat ik wil, vage pijntjes trekjes etc. maar goed dat zal allemaal gevolg zijn van stress.

ook heb ik van de week weer een herhaal uitstrijkje laten doen, want na het weghalen moest dit na een half jaar een jaar en na 2 jaar weer gedaan worden. ik heb het wat lange uitgestelt gewoon omdat ik er niet aan wilde. ik had geen behoefte aan nog meer spanning, afwachting en onwetendheid en daarbij heb ik vage buikpijn klachtjes dus ja stel dat ?! nou goed na een goed gesprek je met een vriendinnetje heb ik toch maar de huisartsgebelt en kon ik verdeuri ook nog een uur later terecht?! iets met karma dus :) het was zo gedaan en nu dus maar weer afwachten en over 2 weken een belletje naar de huisarts. we zullen zien.

charles en ik gaan prima, met zijn medicijnen is er geen sprake meer van depressie oid dus dat is erg fijn. wel botsen we soms qua opvoed ideeen? maar ook dat vind zijn weg wel. langzaam aan vinden we onze draai hier in ons nieuwe onderkomen en hebben we straks weer rust regelmaal en rijnheid. denk ik !? :P nu alleen de staatloterij nog winnen en dan kunnen we alles wat we willen werkelijkheid laten worden.. nou ja bijna alles ;)

x