Behandeling en uitslag.

vorige week vrijdag moest ik naar het ziekenhuis voor een behandeling. de cellen bleken toch niet al te positief te zijn, pap3b en cin 3. dus er werd een stukje baarmoedermond weggeschaafd.. ik was er optijd maar moest even wachten. het was er best druk gelukkig duurde het wachten niet al te lang. we hebben nog even het een en ander besproken en toen mocht ik in de stoel gaan liggen. je hoop dat ze snel beginnen en snel klaar zijn maar helaas.. de zuster die had blijkbaar niet de juiste spullen klaar gelegt, er werd nog even gediscusseerd, er werden nieuwe dingen klaar gelegt en een andere naald met andere verdoving. goed en wel 10 minuten verder en we konden eindelijk aan de slag.

er moesten 4 prikken gezet worden, opzich niet heel pijnlijk maar irritant was het zeker. na een paar minuutjes was het zo goed als ingewerkt en kon ze echt aan de slag. ze vertelde dat het geen pijn zou doen maar dat je wel wat warmte kon voelen.. mhm ... spannend. eerst voelde ik niets maar daarna werd het heel heet en vervolgens deed het toch best zeer. ze vroeg me wat ik voelde en ik zei dat het niet echt prettig was. maar dat ze maar snel door moest gaan want dan waren ook weer snel klaar. gewoon even doorbijten. ja zegt ze.. zo werkt dat eigenlijk niet... mhm ja toch wel zei ik hahah je had dr gezicht moeten zien. al met al waren we na een half uur klaar. het dicht schroeien voelde ik nauwelijks maar oww wat een vieze lucht geeft dat.

ik moest langzaam opstaan en kon me aankleden. ze hadden gezegd dat ik iets van de verdoving kon voelen maar ik voelde me kiplekker. even na bespreken en ik kon weer weg. na een week zou ze me bellen met de uitslag.

eenmaal buiten werd ik heel licht in me hoofd, ik liep alsof ik teveel gedronken had, ook kwam de misselijkheid boven drijven.., ieuww. ik ben snel naar mijn ouders gereden ( 2 minuten verder ) en ik heb daar even gezeten, het leek niet echt af te zakken, dus mijn moeder heeft me even uit lunchen genomen. daar knapte ik gelukkig iets van op. buiten dat was het gewoon even gezellig. daarna snel naar huis want charles zat ook in spanning te wachten. even gebabbelt, en daarna wa sik moe, moe van de spanning, moe van alles, gewoon moe. en daarna ging het zeuren in me buik, het voelde alsof ik een dikke blauwe plek van binnen had.. bah niets aan.

de dagen daarna bleef dit gevoel een beetje aanhangen, ze had gezegt dat er ook bloedverlies zou zijn maar tot op heden is dat niet het geval geweest..whoeehoee. de hele week zit je dan toch een beetje in spanning, hebben ze alles weggehaald? moet het nog een keer? wat gebeurt hierna ? etc etc.

gister zou ze tussen 2 en 3 bellen met deuitslag, s'morgens moest ik plots werken iets waar ik geen zin in had maar het zorgde er wel voor dat de tijd snel ging en ik niet heel de tijd bezig was met het hele gebeuren. eenmaal thuis belde ze al vrij snel, het weggehaalde weefsel was gecontroleerd en alles was inderdaad pap3b en cin3 en er zat nog een miniscuul beetje, niet noemenswaardig zei ze dus alles positief nu en dan weer testen over 6 maanden. dat klinkt opzich goed, ik reageerde niet heel positief, het moet bij mij altijd een beetje bezinken voor ik echt kan reageren erop. wel heb ik door het hele gebeuren een dingetje... iets wat verder geen uitleg  nodig heeft maar wat wel bepaalde ongemaken met zich mee brengt. ik vertelde haar erover en ze vond het ook een gekkigheidje ( geweldig dat een arts dat woord gebruikt :P ) mocht het na deze week niet over zijn dan moest ik nog maar eens langskomen dan zou ze verder onderzoeken of het door de behandeling gekomen is of dat het een andere lichamelijke oorzaak heeft.

al met al is het dus een redelijk goede uitslag en wachten we de aankomende periode gewoon weer af, 6 maanden even niet eraan denken en dan weer testen. dan zien we wel weer verder. wie weet wat de tijd ondertussen allemaal brengt..