Drukdrukdrukdruk

Zoals gewoonlijk is het weer niet saai bij de familie van veen. De jongens zijn af en aan ziek, met behoorlijke koorts en alle gebreken die bij kinderziektes komen kijken. De huisarts stuurt ons gewoon doodleuk weer naar huis met de woorden ' ziek maar gewoon uit'. Het feit dat de kids al lopen te kwakkelen vanaf november boeid haar duidelijk niet echt. Charles is ook al maanden verkouden en niet helemaal lekker. En ik.. ik sluip er gelukkig hier en daar doorheen, ik ben wel 2 dagen ziek geweest, ik heb wat gehoest en gekucht, ik heb me ellendig gevoelt maar lang niet zo erg als de mannen in huis.
Buiten het ziek zijn om is 2015 best goed begonnen. We staan best goed in de ranglijst voor een ander huis, ik werk morgen voor het laatst in de amerikaanse bakkerij ( jammer maar het ging echt niet meer ) volgende week begin ik aan een nieuw avontuur bij bakkerij van maanen dus we zitten in een positief spiraal. Afgelopen week hebben we naar een huis gekeken in alphen aan den rijn. Super leuk, mooie keuken en opzich zag alles er top uit, alleen was de badkamer uit het jaar nul, er was geen toilet boven en de kamers waren best klein. We wilde opzich het toilet boven zelf wel regelen aangezien de woningbouw dat niet wilde doen maar alles bij elkaar en het feit dat er maar 3 slaapka er waren, hebben we besloten het niet te doen. Iets wat ik behoorlijk spannend vond, ik vond ja zeggen moeilijk maar nee zeggen was ook een opgave. Want het huis was opzich prima en hoe weet je nou of een eventueel ander huis ook zo mooi is en voldoet aan veel 'eisen' ... nou goed dat weet je dus nooit, soms moet je kiezen en kom je er later achter dat het wellicht niet de beste keuze was...we zullen zien. We zijn nu voor volgende week uitgenodigt om naar een groter huis te gaan kijken, we staan 2de dus de kans is vrij groot dat wij het huis niet krijgen maar goed, kijken kan altijd.

Even iets heel anders, charles is 7 januari 50 geworden. We hebben het niet mega groot gevierd maar we hebben wel een familie lid erbij gekregen, en stiekem heb ik een surprise feestje georganiseerd. Niet heel groot, gewoon met mensen die hem waarderen en genegen zijn. Mijn god, zo iets regelen doe ik nooit meer. Elke avond moest ik dingen regelen en afwerken en bellen en mailen en en en... en meestal is charles boven aan het werk en nu natuurlijk niet. Bij elk telefoontje vroeg hij... wat doe je toch ? Wie is het? Ik heb me hoofd gebroken om leugentjes te bedenken..poehhh lastig soms hoor. Ook ben ik vele avonden vroeg me bedje ingedoken met onder de dekens freubel materiaal om zo banners en versieringen etc te maken. En bij elk piepje dekens eroverheen en doen alsof ik bijna in slaap viel whahahah wat een gestress. Uiteindelijk was het zaterdag, charles de deur uit, kids verteld dat er een feestje was ( mijn kind houden niet van geheimpjes dus had ze niet eerder iets gezegd ) kids door dolle heen, ik moest in 3 uur alles in huis regelen, hapjes maken drankjes klaarzetten etc etc.. vervolgens nog kids in kleren stoppen, mezelf soort van leuk maken en dan zonder blikken of blozen klaar staan voor onze gasten..pffff noooit meer. Maar toen charles er eenmaal was, was het super goed geslaagd. Hij heeft niets doorgehad, was erg blij dat er zoveel mensen speciaal voor hem waren, en genoot van elk moment. Kijk daar doen we het voor :D:D

Ik ben benieuwd hoe aankomende tijd gaat lopen, nieuwe kansen, nieuwe migelijkheden... spannend!!