It`s not going to happen....

Misschien ben ik er teveel mee bezig, misschien denk ik er teveel aan. Ik weet niet wat het, maar mijn hoofd kan een derde kindje niet loslaten. Maar ik weet dat de kans daarop zo ontzettend klein is dat ik er uberhaubt niet aan zou mogen denken. Charles wil mij alles geven wat mijn hartje begeerd maar hij is diegene die straks met de kids thuis is. En hij heeft het al zo zwaar gehad het afgelopem jaar en een ukkie erbij zou geen goede combinatie zijn ik weet het heus wel maar toch blijft mijn hoofd zeggen...wie weet?? Ik wil char  helemaal niet pushen en een kindje maak je negen van de tien keer samen (als dat al lukt) dusnik zou memop de toekomst moeten storten en kijken naar het geen ik al wel heb. Mijn twee prachtige mannetjes. Mijn allesjes, mijn wereld. 

Dus ja.. it's not going to happen...denk ik... weet ik b in na zeker. En er nog vaker over praten dan ik nu bewust en onbewust al doe is ook geen optie... ik moet het opzij zetten en door gaan... feeling sad...