Weird things..

voorheen kon ik behoorlijk goed rekenen op mijn lijf, wat ik voelde gebeurde en als het niet gebeurde was er ook niets. maar nu na 2 zwangerschappen, na 2 bevallingen ben ik totaal de connect met mijn eigen lijf kwijt. wie ben ik, wat ben ik, hoe zit ik in elkaar en hoe vind ik dat alles weer terug en zet het op de goede plaats. het gekke is dat ik me er ener zijds heel goed bij voel en ander zijds wil ik alles anders. ander haar ander gezicht, veel dunner grotere (.)(.) hahha alles gewoon anders zodat ik me happy voel. maar als ik dan op de bank zit of een leuk jurkje aan heb denk ik, aghh ik heb twee prachtige kindjes, heb een super lieve man ( meestal hihi ) wat wil ik nou nog meer. ok ik ben geen maatje 34, en dat ga ik ook nooit worden. maar ik ben wel gelukkig met alles om me heen. maar zegt dat dan ook dat ik gelukkig met mezelf ben. of ontzeg ik mezelf nu dingen omdat mijn hoofd zegt je bent gelukkig met je kindjes en man, dus zeur niet en ga door. het is weer een vaag verhaal aan het worden maar ik moet het even van me af schrijven.

het afvallen wil niet lukken, maar het enige wat ik kan doen is denken aan eten en dan ook lkkr mee snoepen met de kids, dan baal ik weer dus lijn ik weer een paar dagen om vervolgens doodleuk weer opnieuw mee te snoepen.. mijn hoofd is totaal niet in 1 lijn met mijn lijf en mijn leven. ik word onzeker van van alles.. maar ook van niets. ik wil zekerheid hebben en voelen, ik wil het leuke meisje zijn dat ik 5 jaar geleden was met alles erbij wat ik nu heb ( ja i know vrouw maar op de een of andere manier krijg ik het me bek niet uit hahah ) 

waarom zijn er zoveel tegenstrijdig heden, waarom weet ik zeker dat ik iets niet wil, maar als het erop aan komt wil ik het misschien toch of toch niet? waarom is er geen duidelijke manier van hoe het moet en hoe ik dingen aan moet pakken enz. we kijken het allemaal nog even aan en ja.. wat dan ? dan zien we het allemaal wel. ik kan nu geen grote veranderingen maken en ik wil dat ook niet. eerst rust in lijf en leven en dan kan ik de rest pas aan pakken. of eerst rust in hoofd en lijf? of.. nou ja goed ergens moet eerst rust komen. zowel in mijn leven als in mijn hoofd en lijf. 

baal soms gewoon van hoe het gaat en loopt en had sommige dingen graag anders gezien, aangepakt of verholpen. gelukkig hebben mijn kids het goed, ze hebben eten drinken een warm huis en alle liefde van de hele wereld. de rest aghh misschien moet ik dat laten gaan en per dag leven om te zien waar we komen. 

zo dat ik eruit en niemand zal het snappen en als ze het wel snappen dan vin dik het knap hihi want het blijft een vaag verhaal met meer inhoud dan ik schrijf. :) thnx dat ik me even lekker kan uiten.. pff :)