Maandag 13 augustus 2012
Om 1200 hadden we een afspraak bij de gynaecoloog in het diaconesse ziekenhuis. Mam en pap hebben op guilliano gepast aangezien hij zijn bedje in moet. We waren op tijd maar moesten uiteindelijk ruim 20 minuten wachten en dat terwijl er verder niemand in de wachtruimte zat. Uiteindelijk kwam de ass. Arts ons halen. Gelukkig kon er een excuus vanaf.
Ze vroeg me hoe de jeuk was, en ik kon haar vertellen dat het niet veel beter maar juist erger was geworden. Ik had er in ieder geval heel slecht door geslapen. Ze vroeg zich hard op af of ik al tabletjes oid had gehad, waarop charles heel ad rem reageerde dat ik die bij de zwangerschap van guilliano heb gehad en dat die niet werkte. Pas nu kwam ze op de proppen met de uitslagen van het bloedonderzoek. Ze waren prima in orde.. ik had ook niet anders verwacht. Omdat mijn bloeddruk bij guilliano erg hoog werd wilde ze dit nu ook nog even checken. Maar ook dit was super netjes, 120/75
Nu wilde ze graag even aan me buik voelen, in een aparte ruimte moest ik in een stoel zitten. Het was niet heel erg comfortabel maar goed daar kom ik we overheen. Ze vond dat de kleine een goede maat had voor zijn termijn, alleen het drukken rond de bekken deed behoorlijk pijn, gelukkig was dit maar van korte duur. Ondertussen gaf ze aan dat zij eigenlijk geen aanleiding zag om me in te leiden, een beetje jeuk daar moet overheen te komen zijn. Ze kwam naar mijn idee een beetje ongeïnteresseerd en dwars over. Nou ja ik zou het niet zo 1,2,3 doen zei ze weer ,maar we zouden eventueel even een inwendig onderzoek kunnen doen, al sik dat graag wou. Nou ja graag dat is een ruim begrip maar doe dat onderzoek maar. Ik terug de stoel in, nu natuurlijk standje hopeloos! Pff zo on charmant allemaal maar goed ook dit hoort erbij. Ze kon er niet heel goed bij omdat de baarmoeder nog vrij hoog lag, ik moest vuisten maken en die onder me billen doen zodat ik mijn bekken iets meer zou kantelen. Na erg oncomfortabel voelen kon ze me vertellen dat de baarmoedermond al wel iets verweekt was maar dat was maximaal 1cm ontsluiting.de rest voelde nog vrij stug aan, dus als er weer gekozen zou worden om in te leiden dan zou het wederom met prime-gel zijn. Ze heeft even telefonisch overleg gehad met dokter vork ( gyn ) waarbij duidelijk merkbaar was dat hij volledig over rule-de en aangaf dat hem juist nu wel wijs leek om in te gaan leiden.
Nu kon ze me dus vertellen dat we deze week zouden gaan inleiden, voor vandaag kon ze dus niets meer aan de jeuk doen maar morgen moest ik de verloskamers maar bellen of er plek was….??!!! Dit was het einde van het gesprek en zo werden we de deur uitgezet… huh morgen al was het eerste wat we tegen elkaar konden zeggen.. soort van in shock zijn we naar huis gereden. Alles lijkt langs ons heen te gaan en we proberen beide te bedenken wat we nog “moeten”.
Terug thuis hebben we mijn ouders ingelicht, ze moeten dit weten omdat zij guilliano dan opvangen. Ook hun zijn soort van overdondert dat het weer allemaal zo snel gaat. Ik ga nu dus maar de laatste boodschappen doen en de laatste dingen proberen te regelen. Charles maakt het geboorte kaartje af, ik zoek nog wat adressen en ondertussen word het huis ook nog even snel onder handen genomen.
Beide zijn we best gespannen, wow morgen al weer inleiden. Hoe zal het gaan, gaat het lang duren, gaat alles goed en net zo easy als bij de geboorte van guilliano??? Duidelijk vragen waar we nu geen antwoord op hebben of kunnen krijgen, en afwachten is dus het enige wat we nog kunnen doen.
Ik vind het wel mega moeilijk om guilliano alleen te laten, hij is natuurlijk niet echt alleen en hij is in super goede handen maar nog…
Nog even en ons kleine kindje is net als zijn broer guilliano nog voor de 38ste zwangerschapsweek onderweg om geboren te worden. Vind het mega spannend, eng , leuk , mooi en lief maar eigenlijk gewoon heel onwerkelijk allemaal.
Nu maar even proberen te ontspannen en genieten van ons gezin met zijn drieën, want wie weet bestaan we morgen wel uit 4….
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
reacties (0)