Ik geef het een beetje bij beetje op!

Dag meiden,

Na een hele poos weer een berichtje van mij..
Nu moet ik eerlijk bekennen.. Ik geloof er niet meer zo echt in!
Misschien is het wel even een dipje, maar na al die onderzoeken en te horen krijgen dat het toch echt spontaan zou moeten lukken bij ons MAAR DAT HET ECHT NIET LUKT, al hangen we op ons kop of schudden we met de benen, knijpen we onze billen bij elkaar na een potje sex, leggen we er een kussen onder, steken we kaarsjes aan!! Niks helpt!
Vervolgens te horen krijgen dat iui weinig tot helemaal niks meer zou gaan toevoegen tot onze wens.. ( en dan moet je dat traject nog vrolijk en met hoop ingaan) Nou ik zal je zeggen.. Ik ga dan echt denken dat het ons gewoon niet gegund is en dat wij niet matchen.. Ook al zeggen ze.. Ach jawel! Komt goed?!

JE MOET HET LOSLATEN, JE DENKT ER TEVEEL AAN!! Ooit gehoord van iemand?? Ik vind het bullshit!! Natuurlijk denk je er aan.. Natuurlijk ben je er mee bezig! Als mensen zeggen: toen ik het losliet raakte ik zwanger.. Dat kan toch niet?!! Je bent toch altijd bezig met het tijdstip van je ovulatie en wanneer je ongesteld wordt. Dus dan ben je er toch ook mee bezig ? Toch?? Of ze moeten mij iets uitleggen!

Nou goed, we gaan toch maar januari of misschien wel december starten. Ik ga even bekijken wat mijn gevoel zegt als ik volgende week WEER ongesteld wordt! Want ook loop ik niet alleen daar over te dubben, nee het heeft te maken met het afvallen.. Ze hebben gezegd dat je voor iui een gezonde BMI moet hebben! Dat scheelt bij mij 4,5 kilo. Maaaaar dat is niet alles.. Nee ik wil ook stoppen met die ellendige kl#te sigaretten! Maar dan ben ik weer bang dat ik aankom..

Please.. I need some help!! NU!! Ik geef het echt op.. Ik wordt zelf boos als er iemand zwanger raakt en ben zoo ontzettend bang dat zijn zaad en mijn eitjes niet matchen..( misschien ben ik ook wel bang om naar t ziekenhuis te gaan voor de behandelingen, omdat ik dan misschien te horen krijg dat ze ons niet kunnen helpen) dan is niet alleen mijn wens kapot, maar ook die van mijn lieve lieve lieve man! Wat wil hij ook graag papa worden! Het doet mij pijn als ik hem bij een ander kind zie.. Ik zie gewoon verdriet in zijn ogen. Al zegt hij dat hij erin blijft geloven dat het goed komt.. En wat nou als dat niet zo is???

Alvast mijn excuus voor deze drama tekst! Maar ik hoop dat er iemand kan helpen.. Ik ben RADELOOS!! Wat moet ik doen??

Misschien als ik dit morgen lees, dag ik mezelf uitlach.. Maar ik moet het echt even kwijt!!! Alles wat ik denk en voel..
Liefs

500 x gelezen, 1

In Overig

reacties (0)


  • menna

    Ik geloof ook niet dat je er niet mee bezig kan zijn! Ik heb makkelijk praten, werd na 7 rondes al zwanger, maar juist nu ik een prachtig meisje van 5 maand heb, begrijp ik heel goed hoe vrouwen (en mannen overigens) zich moeten voelen als het niet lukt, want zij is mijn wereld!
    Probeer de iui en houd moed. Werkt dit niet, dan zijn er andere mogelijkheden, geef niet op! Ik wens je het allerbeste toe en hoop dat je een goede keuze kan maken. Volg je hart en laat andere mensen maar praten!

  • seven

    heeeeeeeel begrijpelijk en ook ik was één van de vele die zei dat je er niet NIET mee bezig kan zijn... Maar het cliché kan best waar zijn. Toen ik op een gegeven moment dacht dat het me allemaal gestolen kon worden en dat het toch niet zou lukken heb ik een maand dus niet gedacht aan de ovulatie of wanneer ik sex moest hebben en toen ik bloed verloor wist ik ook niet op welke dag ik zat.....
    Maar ik was wel degelijk zwanger! Het ging helaas alweer mis, maar ik heb een heeeeeerlijke maand gehad. Even niet bezig zijn met alles. Helaas kun je dat knopje niet zelf uitzetten. Het gaat vanzelf of het gebeurt gewoon niet. Wij zijn er sinds kort achter dat de zwemmers helaas niet optimaal zijn. zeg maar gerust bijna niet en ook wij zijn ervan overtuigd dat dat ene kamertje gevuld gaat worden met een klein mini-onsje! Maar ik hoop dat je inmiddels even lekker uitgeraasd bent en als het zo moet zijn... dan moet het zo zijn... er zijn meer wegen naar Rome!

  • linns

    wat ontzettend kl*te zeg, ik had graag een happy blog van je gelezen.... Inderdaad stoppen met roken! veeeel beter voor je doorbloeding en laat dat nou juist zo van belang zijn rond je baarmoeder...maar ik kan me voorstellen dat met de stress hetstoppen juist niet lukt....Ga je nu het iui of ivf traject in?

    die opmerkingen van andere ziijn idd heel irritant en nutteloos, je bent er constant mee bezig!
    sterkte

  • claudiaaa

    Lieve lieve lieve S,
    Ik herken je gevoel helemaal. En ik vind het onzin dat ze zo makkelijk met de situatie omgaan. Ze moeten gewoon een goede behandeling aanbieden, want jullie zijn inmiddels ook al zo'n twee jaar bezig. Ik ben geen arts, maar ik vind dat ze jullie heel lang in onzekerheid laten.

    In principe zou ook ICSI uiteindelijk bij jullie moeten kunnen, of IVF. Lijkt me. Maar IUI is misschien toch wel een hele goede behandeling die kan werken. Ik zou er nu proberen 'kracht' uit te putten dat ze een handje gaan helpen.

    En dat loslaten, ja heel irritant. Mensen zeggen dat ook tegen ons: probeer het wat meer los te laten, dan zul je zien dat je zo zwanger bent. Nou UHHH, als ik iedere avond een spuit in m'n buik moet zetten, daarna nog 'een spuit, dan weer een, dan een punctie, een terugplaatsing etc, dan moet ik er wel mee bezig zijn. Heel vervelend, die opmerkingen. Of: 'Och meisje, jullie zijn nog zo jong... Laat de tijd z'n werk doen'. Mensen begrijpen niet waar ze over praten, zijn te dom om te beseffen dat het daar niks mee te maken heeft.

    Lieverd, vertrouw op jezelf en op je mannetje, en geloof erin. Het gaat goed komen, de weg ernaar toe is alleen veel langer, net als bij ons. Ik ben ook bang, maar ik blijf geloven. Want hoop doet leven. En als je niet tevreden bent over het ziekenhuis, kun je overstappen. In Tilburg bij ons zijn ze superlief, na een maand meteen al met ICSI gestart toen.

    Ik denk aan je, als ik wat kan doen....???

    Liefs!

  • Muurbloempjuh