23 weken zwanger

Dat was een tijdje geleden zeg dat ik hier iets schreef. Wel een vervelende periode achter de rug gehad. Uiteindelijk kregen we met zijn allen Corona en duurde het herstel bij mij iets langer dan ik had verwacht. Ook een urineweginfectie oogelopen toen net ik dacht dat ik hersteld was van corona. Al met al leek het wel dat ik een maand ziek en oververmoeid was door al die ziektes. Gelukkig de afgelopen week voelde ik me weer als voorheen.

Toen ik uit quarantaine was heb ik mijn 20 weken echo gekregen. Wat was ik zenuwachtig, deze zwangerschap was ik mentaal sowieso niet lekker, ik dacht steeds ik heb 3 gezonde zwangerschappen gehad. En nu zal dat vast niet zo zijn. Ook omdat het in 1 keer gelukt was om zo ver te komen zonder een miskraam, dacht ik dat het dan anders toch niet goed was. Blijkbaar had ik nog steeds last van mijn miskramen in het verleden. Ik zat ook te piekeren over het geslacht, maar eigenlijk was dat niet eens de bron van mijn probleem denk ik nu. Ik was gewoon niet lekker de eerste weken van mijn zwangerschap tot de 20 weken echo. Toen ik die kreeg ging mijn hart te keer en dacht ik dat de pret nu afgelopen was, terwijl alles goed bleek te zijn. Tuurlijk kan het nog altijd mis gaan en is een 20 weken echo geen garantie, maar wat was ik gerustgesteld! Ik weet ook echt niet waar die angsten en gedachten vandaar kwamen. En ja ook hoorden wij het geslacht, toen ze zei het is een jongen dacht ik ja het kon niet anders zijn 😅 ik dacht dat ik op dat moment echt zou balen ofzo of een traantje zou wegpikken, maar wat was ik blij en trots dat het kleintje in mijn buik het zo goed deed! Vanaf het begin had ik ook al een jongensnaam die zo goed voelde en een meisjesnaam kon ik maar niet kiezen. Tuurlijk zijn er momenten dat ik denk, ach ik had ook wel heel graag een meisje gewild, maar wat ben ik blij dat ik hopelijk weer een gezonde knul mag krijgen. Ik merk dat die 20 weken echo mij zo goed heeft gedaan!

En voor de mensen die zeggen nu ga je zeker door totdat je een dochter krijgt, zeg ik ja klopt we hebben in ieder geval nog een plekje in de auto hahah🤣 de reacties van mensen om me heen doet me werkelijk niks! Dat ze met medelijdende blikken naar je staren, ik moet er alleen maar om lachen! Ik ben ook zo trots op me zelf en mijn kleintje in de buik en dat we dit samen mogen doen. Mijn drie zonen vonden het ook erg leuk, alhoewel de middelste graag een zusje had gewild. Hij begreep er niks van hoe het kon dat we 4 jongens kregen 🤣

En eindelijk voel ik mijn jongetje ook! Mijn placenta ligt voor, vandaar dat ik steeds niks voelde en dat maakte mij ook zo onzeker. Voor de rest voel ik me mentaal veel beter dan de eerste weken en kan ik volop genieten van de wonder in mijn buik en mijn jongens. Ook zijn we met de verbouwing bezig en heb ik al veel spullen in huis voor de baby. Ik kijk er naar uit om weer zo'n heerlijk mannetje in mijn armen te nemen.