16 weken en somber

Wat vervelend dat je je zo somber voelt!! Goed idee om het met verloskundige te bespreken, zeker doen. Schaam je echt niet - zou je je ook schamen als je je erg misselijk zou voelen, of vreselijke bandenpijn voelt? Nee, natuurlijk niet, want daar kan je niks aan doen, en hier kan je ook niks aan doen. Nou ja, gelukkig kan je echt wel iets doen om je weer beter te voelen, maar dat je nu niet op een roze wolk zit, dat zegt niets over jou, over hoe je bent als moeder, of over dit baby'tje. Wist je dat zo'n 15% van de zwangere vrouwen last hebben van een depressie tijdens de zwangerschap, door alle hormonen en veranderingen? En dan zit er nog heel veel tussen de knalroze wolk en echt een depressie! Echt hulp zoeken hoor, zonde om zo lang je rot en alleen te blijven voelen! Er is echt heel veel goede hulp, van licht (moeder/zwangerschaps-coaching, gespreksgroepen met andere vrouwen) tot wat zwaardere (POP-poli of gespecialiseerde psychologe), net wat er nodig is. Soms kan je met een paar gesprekken of oefeningen, je al heel veel beter en opgeluchter voelen, en daar heb je ook profijt van straks in je kraamtijd! Veel sterkte, hopelijk ga je je gauw beter voelen.

Echt direct hulp zoeken.

Waarschijnlijk hebben de hormonen deze keer een andere invloed op je dan eerdere zwangerschappen. Geef jezelf niet de schuld, jij kunt niets oden aan deze gevoelend. De huisarts of verloskundige kan je hierbij helpen de hulp te krijgen die je nodig hebt.

En dat je nu niet enthousiast bent betekend niet dat je niet van dit kindje houdt of dat het ongewenst is. Ik ben zelf ook een beetje hetzelfde mijn zwangerschap door gekomen. Na de eerdere miskramen die ik heb gehad kon ik gewoon niet blij zijn met de zwangerschap. Dat komt echt wel weer goed.

Waarom heb je nog niet bij de huisarts aan de bel getrokken? Ik voelde me aan het begin van deze zwangerschap mentaal verrot. De zwangerschapstest was ook totaal.onverwacht positief. Ik ben nu 33+1 en ik heb soms het idee dat ik nu pas besef dat er echt nog een kleintje komt. Ik heb uiteindelijk mijn medicatie wat op moeten hogen. Ik heb zwanger zijn nooit heel leuk gevonden hoor, maar ik merk dat ik het deze keer ook wel gewoon echt zwaar vind. Dit is echt mijn allerlaatste zwangerschap. Kleintje moet nog een paar weken blijven zitten, maar ik kijk enorm uit naar het moment dat we weer lekker thuis zijn. Waar ik de vorige keer niet opzag tegen de bevalling, merk ik dat ik het nu enorm spannend vind. Ik ben heel blij met hulp van de psycholoog. Deel wat je voelt!

Wat het meest zorgt voor teleurstellingen is een verwachting hebben. De realiteit is vaak anders en dat kan dit als gevolg zijn. En een baby brengt weer veranderingen met zich mee houdt het idd bespreekbaar

Mocht je het niet vertrouwen, bespreek dan met je vk of je doorverwezen mag worden naar de POP poli. 😀

Herkenbaar. Voel me sinds ik zwanger ben zo neerslachtig, somber en bang. 5,5 jaar er over gedaan om zwanger te raken en bij de laatste poging (verzekering technisch gezien) zwanger geraakt van een tweeling. Maar die roze wolk waar ik jaren van gedroomd heb, die is er voor mij zeker niet. Voel me ook zo schuldig richting de kindjes en tegen iedereen die graag zwanger wil worden. Inmiddels 31.4 zwanger maar denk als mijn man niet had doorgepakt had met meubels, kleertjes etc bestellen dat ik nog niets in huis gehad zou hebben.

Kan er gelukkig inmiddels wel over praten en dan kom je erachter dat je echt niet alleen bent. (Afspraak gekregen bij de POP poli) Ik kreeg oa de tip van een verloskundige om een zwangerschapsdagboek bij te houden en regelmatig foto’s van je buik maken en je buik opmeten (ook als je geen zin hebt) zodat je je zwangerschap wel bewuster meemaakt. En kreeg laatst een 3D foto van m’n ukkies, stiekem dan toch wel een beetje verliefd hoor.

Succes met alles 😘

Oh herkenbaar hoor… niet leuk als je je zo voelt he? Maar je hebt het niet in de hand. Laat je gevoelens er zijn, ipv je er tegen te verzetten of je schuldig te voelen. Accepteer dat ze er zijn, en dat je je zo mag voelen maar wees wel alert op je zelf. Het zullen deels hormonen zijn. Niet elke zwangerschap is het zelfde. Ik was bij de eerste ook echt op een roze wolk, en nu (36weken gelukkig), de hele zwangerschap al wat somber, niet heel blij (wel dat er nog een kindje komt uiteraard), minder zin en behoefte om dingen te ondernemen etc.

Het is zoals het is. Ik ben blij dat het er voor mij bijna op zit en ik hopelijk mijn kindje gezond mag verwelkomen. Hopelijk ben ik dan weer iets meer mezelf.

Maar zoals ik zei, wees wel alert op jezelf. Als je merkt dat je niet meer van dingen geniet zoals je kinderen, je gezin en je echt depressief voelt zou ik aan de bel trekken.

Wie weet voel je je over een aantal weken weer fijner, en zo niet is het zoals het is verwacht niet teveel van jezelf en denk niet dat je als zwangere altijd maar happy moet zijn. Ik vond het wel altijd fijn om met mijn man over mijn gevoel te praten.

Is het niet net omdat het je laatste zwangerschap is, dat je je afsluit voor je gevoelens mbt deze zwangerschap? Omdat je hier nog geen einde in wil zien?

Ik moet zeggen dat ik het herken. Ik ben inmiddels 30 weken zwanger van de 4e en ben enorm somber. Zie het eigenlijk allemaal niet meer zitten. De hele zwangerschap zit vol tegenslagen. Elke keer hoopte ik op betere weken, maar over 6,5 week ben ik 37 weken zwanger en moet ik alles klaar hebben. Nou moet nog 100 dingen doen en kom nergens aan toe met de 3 andere kids. Er is altijd iets of iemand thuis of ziek. Ben nu zelf voor de 4e keer ziek. Dit keer corona. Dochter ook corona en bij mijn zoontje alle juffen corona. Dus zit voor de zoveelste keer met iedereen thuis. Zo somber word ik van alles. Wil het liefst alleen in mn huis zijn. Alle kids en manlief even weg, zodat ik me kan voorbereiden op de komst van de kleine en kan bijtanken.

Heb nog geen moment kunnen genieten van de zwangerschap en kijk ook totaal niet uit naar de komst van de kleine. Wildw thuis bevallen, maar denk dat ik maar in zkh doe met ruggenprik, ben volledig gesloopt.