Ongeloof

Na de enorme vreugde bij de geboorte van Mats is de situatie uitgedraaid op een complete nachtmerrie.

1 maand geleden, toen Mats juist 5 maand geworden was, is mijn partner zonder veel poespas plotseling vertrokken en mij en zijn zoon achtergelaten. De reden, te weinig aandacht voor hem en teveel voor Mats. Niets van zien aankomen en dus wordt op dat moment de grond van onder je voeten geveegd. Helemaal onwerkelijk zo iets. Ik dacht heel gelukkig te zijn, hij dacht er blijkbaar anders over.

Nu een maand later zijn het nog steeds zware dagen. Ik verhuis terug naar belgie en hij blijft hier. Hij zal contact houden over skype en plant 1 of 2 keer per jaar op bezoek te komen. Hoe het verder moet, weet ik nipog niet echt. Het enige wat ik wel weet is dat ik mij probeer sterkt te houden voor Mats en er het beste van dien te maken.

dit verdient een baby van 6 maand zeker niet en ik zal ervoor zorgen dat dat Mats het beste leven krijgt met veel knuffels en liefde.