Mijn bevallingsverhaal

Hier dan na lang wachten mijn bevallingsverhaal.

Jasmijn is geboren op maandag 7 februari.Ik was toen 38 weken en 4 dagen zwanger. De donderdag er voor zijn we nog op controle geweest en heeft de gynaecoloog mijn vliezen gestript (ik had toen 1 cm ontsluiting) om te kijken of het weekend het vanzelf op gang zou komen en met de afspraak als dit niet gebeurde we maandag om 8.00 uur in het ziekenhuis moesten zijn. De reden waarom dat ik eerder geholpen ben was dat mijn bloeddruk weer omhoog ging, ik in een week tijd ruim 2 kilo aankwam en wegens mijn bekkeninstabiliteit. Ze verwachten dat ons kindje erg zwaar zou zijn en dat als ze nog langer zouden wachten het voor mij te groot zou worden.

Toen we donderdag weer thuis waren verloor ik wat helderrood bloed. Dit schijnt normaal te zijn na het strippen, maar ik had voor de zekerheid toch nog even gebeld met het ziekenhuis. Vrijdag en zaterdag ben ik grote stukken van de slijmprop verloren.Maar verder geen wee te bekennen, helaas. Na het hele weekend gehoopt te hebben dat het vanzelf op gang zou komen, zijn we zondagavond gaan slapen. Om ongeveer 4 uur maandagochtend werd ik wakker, ik had lichte weeën! Even wat rondgewandeld en geplast en toen toch maar weer in bed gegaan en ben in slaap gevallen, tot de wekker ging om 6.30 uur. Nog steeds had ik regelmatige lichte weeën en na het ontbijtje zijn we om half 8 naar het ziekenhuis gereden. Toen we eenmaal daar aankwamen ging het razendsnel. Om 8 uur stonden we in de verloskamer en nog geen minuut later kreeg Jasmijn de elektrode op haar hoofdje en braken de vliezen. ik had 3 cm ontsluiting. Het weeënopwekkend infuus werd ingebracht en op een heel laag standje gezet, omdat ik bij een eerdere bevalling een weeënstorm heb gehad. Na een tijdje kwam de verloskundige kijken en bleek ik 6 cm ontsluiting te hebben. Ze vroeg of ik pijnstilling wou, maar dat leek me op dat moment nog niet nodig. Toen ze net de deur uit was, kreeg ik een hele heftige wee en nog geen minuut later weer één en nog één. Toen heb ik mijn man gevraagd om toch maar even op het knopje te drukken voor pijnstilling want ik zag het niet zitten om dit nog een paar uur vol te kunnen houden. Gelukkig kwam ze direct en moest toen toch nog een keer kijken. Bleek dat ik al 9 cm had!Er zat nog een randje die ze heeft geprobeerd weg te masseren. Ze zei nog: "Je ontsluit gewoon heel snel." Nou ja, gewoon. Het was me toch heftig, zeg! Toen mocht ik al snel gaan persen en na 3 keer persen werd ons meisje geboren. Ze woog 3860 gram en was 52 cm lang.Ze had wel een navelbreuk en een ruisje bij haar hartje. Dit schijnt een buisje te zijn die zich na een aantal dagen vanzelf sluit. Bij kindjes die later worden geboren is dit al dicht.Volgens de kinderarts allemaal niets om ons zorgen over te maken. Ik was slechts een klein stukje ingescheurd en kreeg 2 hechtingen. Waarvan ze er bij één vergat een knoopje in het draadje te leggen, waardoor ik dubbel een keer geprikt moest worden. Niet zo fijn. Alles is dus goed en supersnel verlopen, binnen 4  en een half uur is ze geboren.

Na 10 dagen zijn we voor het ruisje nog terug geweest voor controle bij de kinderarts. Toen was het weg, dus alles is goed gesloten en ook het navelbreukje zag er erg goed uit en was al een heel stuk platter geworden.

Ons meisje ligt volgens het CB iets voor op haar ontwikkeling. Ze was amper een maand en maakte al geluidjes, zocht contact en lachte! Maandag a.s. moet ze weer naar het bureau voor haar eerste prikjes. Ik ben zenuwachtig!

Ik geef borstvoeding, maar na een paar keer een flinke borstontsteking gehad te hebben, (van de laatste ben ik nog aan het herstellen en ben ik zoooooo ziek geweest), hebben we besloten om af te gaan bouwen. Ze krijgt nu 2 flesjes per dag en volgende week gaan we naar 3.

Nu ligt ze in de box te slapen en begint een beetje wakker te worden. Ik ga even bij ze kijken, onze dot.

Veel liefs van Wendy