26 weken! Weer een mijlpaal....

Vandaag alweer 26 weken precies. Weer een mijlpaal binnen, als ze nu geboren zou worden, zou ze een redelijke kans maken het te overleven. De dochter van een vriendin is met 27,5 week geboren (ook in november), en zij maakt het nu, bijna 2 jaar later, prima. Is een dikke deugniet en goed gezond. Ik heb nog steeds geen klagen, de baby is erg bewegelijk, bij vlagen lijkt ze wel een gekke bui te hebben, maar meestal beweegt ze nu vrij rustig. D.w.z. zo nu en dan een langere periode van wakker zijn, met hier en daar een veeg (aai) langs de binnenkant van mijn buik en soms een tikje. Voor de kinderen kost het vrij veel geduld om contact te maken. Maar ook Romy is erg geduldig nu. Vanmiddag duurde het zo lang dat ze weer wat van zich liet voelen dat ik de buik wat induwde om een reactie te krijgen, dit wilde Romy absoluut niet hebben, misschien vindt de baby dat wel niet fijn, aldus Romy. Was zelf ook inderdaad erg teder toen ze haar hand en hoofd op mijn buik 'neervlijde.' Qua klachten heb ik ook nog steeds geen klagen. Wel snel benauwd en hartkloppingen (bijv. als ik midden in de nacht gewekt wordt door een huilende Ferron en hem dan mee moet sjouwen door het donker naar beneden en naar boven omdat hij anders iedereen wakker huilt als ik nog moet plassen....) en zonder voedingskussen lekker slapen lukt ook niet echt. Heb wat last van onrustige benen. Ben wel veel aangekomen al en voel me daardoor wel wat log, maar dat was de vorige zwangerschappen ook zo en was er vrij snel na de geboorte weer af. Daar maak ik me weinig zorgen over, behalve dat het nu wat lastig voelt en is vanwege mijn kleding. Broeken knellen snel in mijn buik. Laatst had ik een legging aan die ineens ook behoorlijk knelde (hij rolde van mijn buik af en werd zo een strakke band onder mijn buik), de hele dienst (ik was aan het werk) had ik daardoor een harde buik. Niet pijnlijk, maar wel vervelend. Las net de blog van Ferron van 25 weken: moet steeds denken aan eten, eet alles wat los en vast zit. Nou, dat is nu ook zeker het geval! Denk maar veel na over wat voor warm eten ik later ga maken, tijdens de voorbereiding daarvan ben ik dan tenminste met eten bezig en heb ik geen tijd om te snoepen, haha. 

Afgelopen vrijdag maar de glucose test gedaan, bleh! Anderhalve beker suikerwater met een vleugje citroensmaak drinken en dan 2 uur stilzitten in de wachtkamer. Mijn beginwaarde was 4,8mmol, dus netjes. Eindwaarde weet ik waarschijnlijk dinsdag, dan moet ik weer naar de verloskundige. In die 2 uur maar ideetjes gezocht voor Romy haar verjaardagsfeestje. We gaan engeltjes van brooddeeg maken (of andere kerstdingen voor in de kerstboom of elders). Was dus wel zinvol besteedde tijd. 

Sint Maarten is ook alweer achter de rug, kinderen met pompoenen en echte kaarsjes langs de deuren geweest. Ze namen lang de tijd bij elke deur, ten eerste duurde hun liedje vrij lang (Stergeflonker) en vervolgens konden ze niet kiezen als ze uit meer dan twee konden kiezen. Veel buren konden wel een hernia oplopen van zo lang gebukt in de koude deuropening staan. Ferron bleef thuis met papa om de deur open te doen. 

Gisteren kwam Sinterklaas aan in Assen. Romy en Neville hadden in een zelf geknutseld tasje mooie tekeningen en een leeg theezakje (ruikt zo lekker) gedaan waar ze na zwemles de hele tijd mee bezig zijn geweest. Erg zorgvuldig gemaakt en over nagedacht. Vonden het wel spannend om te geven en waren zodoende best zenuwachtig voor als ze de pieten zouden zien van dichtbij. Toen er uiteindelijk een piet in de buurt kwam, toch samen de stoute schoenen aangetrokken en het tasje gegeven. De piet nam uitgebreid de tijd voor hen. Toen ik de piet daarna zelf nog even sprak, en ik aangaf dat het me voor hen best lastig leek, al die bagage terwijl ze de hele middag nog voor de boeg hadden, vertrouwde de piet me toe: 'We zijn voorzien van prullenbakken (knipoog).' Tja, ik weet dat de tekeningen niet echt bij Sinterklaas terecht komen natuurlijk, maar toch, het stak me wel een beetje. Zoals Judith al zei: 'Nee, dat hoor je liever niet en blijf je op dat moment liever het nietswetende, dromerige kindje dat nog ergens in je schuilt....' Daarmee sloeg ze de spijker op zijn kop. 

Gisteren de schoen laten zetten. Voor Romy Hello-Kitty anti-slip sokken, helaas hadden ze geen Spiderman-sokken, dus voor Neville grijze met witte en zwarte stippen erop. In de ochtend was hij toch wel teleurgesteld, probeerde eerst nog iets positiefs te zeggen (wilde wel dankbaar zijn), maar moest toen toch huilen dat hij liever Spiderman-sokken had gewild. Naar hem benoemd dat Sint dit vast wel weet, maar dat ze dan waarschijnlijk niet te koop waren in die winkel. 'Dan had hij toch naar een andere winkel kunnen gaan?' zei hij huilend. Vond het zo sneu... Later liet hij me toch trots zien dat hij wel heel hard kan rennen met deze sokken op de tegels. En op het argument dat schoencadeautjes altijd klein zijn (hij wilde graag een elektrische gitaar), zei hij dat Sinterklaas het cadeautje ook wel naast de schoen kon leggen, haha.