20 Weken echo, en inderdaad... een meisje!!!

Afgelopen maandag de 20 weken echo gehad en gelukkig zag alles er goed uit. Toch altijd weer een erg spannend moment. De eerste bepaling met 14 weken is dus goed geweest, het is een meisje. Leuke verdeling straks, 2 meisjes en 2 jongens. Neville heeft de baby voelen schoppen en keek erg verast toen hij het echt voelde. Nu weet hij dat er echt iets in mijn buik zit. Hij vraagt nu steeds of de baby wakker is, zodat hij het weer kan voelen.

De hik voelde ik overigens voor het eerst in de 18e week. En Hilco voelde jou ook in die week voor het eerst. Je lijkt een behoorlijk druktemakertje, doet me denken aan toen ik zwanger was van Romy. Ik legde toen wel eens een afstandbediening op mijn buik, die ze er zowat van af gooide. Bij Neville en Ferron waren het meer vegen dan harde schoppen, zo nu en dan natuurlijk ook wel eens, maar niet steeds lange tijd achter elkaar. Momenteel lijk je in de vooravond behoorlijk actief en in de ochtend als ik ga zitten. 's Nachts lijk je te slapen. Ik slaap zelf wat onrustiger, zie soms elk uur van de klok, maar ben in de ochtend wel uitgerust. 

Vanaf vandaag slaapt Ferron in zijn eigen kamertje, dit omdat hij nu sinds een maand ongeveer meestal doorslaapt. Daarvoor werd hij vaak nog wakker en dan belandde hij tussen ons in in bed. Hij is zelf de borstvoeding aan het afbouwen (is ook flink pijnlijk overigens en ik weet nog dat Romy dat ook een poosje heeft gedaan toen ik in het einde van het tweede trimester zat), hij dronk eerst elke nacht nog wel, maar wilde overdag meestal niet meer. Vraagt er ook niet meer om. Afgelopen week ongeveer 1 per 3 nachten nog. Het gaan slapen ging redelijk, heeft een poos gehuild (20 min). Eerst bleef ik bij hem en na tien minuten papa, toen gaf hij op. Hoop dat hij nog weet waar hij is als hij wakker wordt. Vindt het een grote stap, moet er wel aan wennen, laat staan Ferron zelf.

Mijn hormonen lijken mijn stemming wel weer wat meer te gaan beinvloeden, ben iets sneller geirriteerd en iets sneller emotioneel. Vreemd hoe zoiets werkt. Op het werk ook alweer 2x gehuild afgelopen week.... Gelukkig waren mijn collega's erg lief en voelde ik me daardoor niet heel erg 'stom.' Patienten gaan me ook meer beschermen nu ze het weten, willen niet dat ik op alarm loop of ga kijken als er tumult ergens op de afdeling is. 

Hil is begonnen met methylfenidaat en zit nu in de opbouw/ -instelfase. Ik merk wel duidelijk verschil in geduld en rust die hij nu meer uitstraalt. Zegt zelf ook niet meer zo zwart-wit te denken, zei eerder vaak 'Nee,' als de kinderen iets vroegen (overzichtelijk antwoord, vooral als hij met iets anders bezig was), nu twijfelt hij meer, aldus hemzelf. Ook de kinderen merken dat.