Alweer 15 weken morgen!

AAfgelopen weken zijn voorspoedig verlopen. Mijn vakantie (heerlijk weer gehad) zit er weer op en de kinderen zijn alweer 2 weken naar school geweest. Tijdens de vakantie wel erg moe steeds, hoopte dat dit wel wat over zou zijn als ik weer aan het werk zou moeten omdat ik het dan echt niet kan gebruiken. Steeds het gevoel dat als ik nu ga liggen, slaap ik ook meteen.... Nu heb ik het dipje helaas steeds halverwege de dag rodn 14.30u (start van mijn late dienst) en zit dan te gapen tot een uur of 16.00. Niet handig tijdens de overdracht of tijdens vergaderingen of gesprekken. Daarna gaat het wel weer beter. Uitslag van mijn bloed was redelijk, alleen hb was 6,7. Wel wat aan de lage kant en mijn bloeddruk 101/48 toen ik het op mijn werk gemeten had (overdrachtstijd) en bijhet maken van de controle echo (27-08) was hij 90/55. 

De echo zag er prima uit! De baby was goed wakker en bewoog flink, lag op een bepaald moment zelfs op de kop, grappig om te zien. Het hematoom was niet terug te vinden gelukkig, dus ik kan weer over naar mijn eigen verloskundige. Ze heeft zelfs al een indicatie kunnen geven van het geslacht (ik en Judith dachten een jongen, Hilco dacht een meisje). Vanaf de 11e week verandert de 'nub' langzaam en je zou het dus inderdaad al kunnen zien (niet met 100% zekerheid) op deze termijn. Ze zag drie streepjes, wat een meisje indiceert! Omschakelen. Zou leuk zijn voor Romy, een zusje... Na hun 20e is het verschil niet meer zo groot en zouden ze in theorie veel aan elkaar kunnen hebben (als ik naar mij en Judith kijk, wij zitten in dezelfde fase vanwege onze kinderen, erg fijn zo'n klankbord met haast dezelfde visie). Maar aan een broertje natuurlijk ook. Wellicht straks twee koningskoppels! Qua stemming gaat het wel goed, alleen snel emotioneel, m.n. op het werk en na het zien van vreselijke beelden van een gifgasaanval in Syrie. Dat kan ik echt niet loslaten. Afschuwelijk, het idee dat je je kinderen niet kunt beschermen.... Ook patienten zeggen wel eens tegen mij: Ik zie dat het wat met je doet! Als ze iets naars vertellen bijv. Nu ik 14 weken ben, zeg ik er wel bij dat ik zwanger ben en dat mijn hormonen ook mee spelen, maar voor die tijd dachten ze waarschijnlijk dat ik een extreem betrokken, empatische en invoelende verpleegkundige ben (niet professioneel meer).

Romy en Neville zijn vandaag voor het eerst begonnen met zwemles. Neville zwom meteen los, Romy hing nog een poosje aan de schouders van de badjuf mee te liften. Maar durfde later ook wel alleen, beide vonden het in ieder geval erg leuk!